အိျႏၵာႏွင့္စကားေျပာျခင္း

အိျႏၵာရဲ႕ ဗားေတာ့ဗရက္နဲ႕စကားစျမည္ ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကို ဖတ္မိလို႕
သည္ကဗ်ာကို ေရးမိပါတယ္။

အိျႏၵာႏွင့္စကားေျပာျခင္း

အခ်ိန္ကာလဆိုတဲ့ အခိုက္အတန္႕ကိုက
စကၠန္႕မေရြး ေပါက္ကြဲသြားဖို႕ အားယူေနတဲ့
လူမသိသူမသိ တခ်က္ခ်က္ျမည္ေနတဲ့
နာရီပ်က္တလံုးကို သယ္ပိုးရင္းနဲ႕
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာေကာင္မွန္း မသိတဲ့
ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတလံုးလည္း ျဖစ္ေနခဲ့တာ
ၾကာပါေပါ့... ငါ့ ညီမ...

သည္ဗံုး မေပါက္ကြဲခင္မွာကို
ေဟာသည္လို ရက္ရက္စက္စက္
ေကာက္က်စ္ ပက္စက္ေနတဲ့ ေလာကၾကီးမွာ
သင္ယူစရာေတြဆိုတာကလည္း
မ်ားကို မ်ားလြန္လြန္းေနတယ္...

ေပါက္ကြဲသြားမယ့္ အခ်ိန္ေတြကို
အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ေျခာက္ျခားေနရင္းက
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြ ၀ံ့စားထားတဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ပုဒ္ကို
ရင္ေတြ တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ရင္း
ႏွလံုးသားနဲ႕ႏိႈက္ထုတ္ေနခဲ့ရတာကိုကလည္း
သင္ယူေနၾကရတာပါပဲေလ...

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ႕ဆီက သင္ယူမယ္...
ဆရာတာရာ့ ဆီက သင္ယူမယ္...
ဆရာဂ်မ္း ဆီက သင္ယူမယ္...

ပတ္ဗလိုနီရူဒါ ဆီက သင္ယူမယ္...
အိုမာခိုင္ယမ္ ဆီက သင္ယူမယ္...
ယက္ဖ္တူရွင္ကို ဆီက သင္ယူမယ္...

ပ်ဥ္းမငုတ္တို ေရွ႕မွာ သင္ယူမယ္...
ေဗဒါလမ္းမွာ သင္ယူမယ္...
ထင္းရူးပင္ရိပ္ေအာက္မွာ သင္ယူမယ္...

လူသားေတြအားလံုး
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို သင္ယူျခင္း ျပီးဆံုးတဲ့အခါ
ကမၻာေျမ လွပါလာပါလိမ့္မယ္....

အဲသည္ေန႕မွာ
ဗားေတာ့ဗရက္အေၾကာင္း
ေကာင္းေကာင္းၾကီးေျပာၾကေသးတာေပါ့...

ATN

Photo source: http://dianeclancy.com/images/Conundrum-I.jpg