(ဒီ/ခ်ဳပ္) ဘာလဲ၊ ဘယ္လဲ

မိုဒမခ မီဒီယာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးတဲ့ ေဆာင္းပါး တပုဒ္ပါ။

ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမွာက္ထားေသာ အရပ္သား အစိုးရတရပ္ကို လက္နက္ အားကိုးျဖင့္ ျဖဳတ္ခ်ျပီး စစ္အုပ္စုက အာဏာသိမ္းခဲ့ေသာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစတင္ကာ ေရတြက္လွ်င္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး တိုက္ပြဲစဥ္ၾကီး၏ သက္တမ္းမွာ ၄၇ ႏွစ္ ရွိေနခဲ့ေပျပီ။

ယေန႕ထက္ထိ မျပီးဆံုးႏိုင္ေသးေသာ ထိုတိုက္ပြဲစဥ္ၾကီး တေလွ်ာက္လံုးတြင္ တပ္ဦးမွ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံ ဦးေဆာင္ ပါ၀င္ခဲ့သူမ်ားမွာ ျပည္သူလူထု၏ ရင္ေသြးျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားသာ ျဖစ္သည္ကို မည္သူမွ် ျငင္းဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဤအခ်က္ကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ အေရးေတာ္ပံု၊ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဦးသန္႕ အေရးေတာ္ပံု၊ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ မိႈင္းရာျပည့္ အေရးေတာ္ပံု၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုၾကီး၊ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးတို႕တြင္ အထင္အရွား ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရျပီး ျဖစ္ေပသည္။

လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေရးတိုက္ပြဲမ်ားမွသည္ ယေန႕ ဒီမိုကေရစီ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရး တိုက္ပြဲမ်ားအထိ အဆင္ဆင့္ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားအားလံုးတြင္ ျပည္သူ႕အက်ိဳးအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႕ရင္း ခြပ္ေဒါင္းအလံကို အျမင့္မားဆံုး လႊင့္ထူကာ တပ္ဦးမွ ခ်ီတက္ခဲ့ေသာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္မွသည္ ယေန႕ေခတ္ မိုးသီးဇြန္၊ မင္းကိုႏိုင္ အထိ ေခတ္အဆက္ဆက္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းကို ဤေနရာတြင္ အက်ယ္တ၀င့္ ထပ္မံ မေျပာလိုပါ။

သို႕ေသာ္လည္း ဤေက်ာင္းသားထုတို႕က စတင္ခဲ့ေသာ တိုက္ပြဲမ်ားကို အဆံုးသပ္ေအာင္ပြဲဆီသို႕ သယ္ေဆာင္ရန္ တာ၀န္မွာ ျမန္မာျပည္သူျပည္သား မွန္သမွ်တြင္ရွိေၾကာင္း ဤေနရာတြင္ ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရလွ်င္ ဤတိုက္ပြဲမ်ားအားလံုးကို ေက်ာင္းသားထု တခုတည္းျဖင့္ အဆံုးသတ္ ေအာင္ပြဲဆီသို႕ ေရာက္သည္အထိ သယ္ေဆာင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ လက္ေတြ႕ သမိုင္း အျဖစ္အပ်က္မ်ားအရလည္း ေက်ာင္းသားထု တခုတည္းျဖင့္ မသယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါ၊ မသယ္ေဆာင္ႏိုင္ပါ၊ သယ္ေဆာင္ႏိုင္လိမ့္မည္လည္း မဟုတ္ပါ။

ဥပမာ -၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ရ ရက္ အေရးေတာ္ပံုတြင္ ေက်ာင္းသားထုသည္ ျပည္သူလူထု၏ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကို မရယူႏိုင္ခဲ့ပဲ အေခ်မႈန္း ခံခဲ့ၾကရသည္။ ထိုစဥ္က ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအားလံုး ကစဥ္႕ကလ်ား ၀ရမ္းေျပးသူကေျပး၊ ေတာခိုသူကခို၊ ပုန္းေရွာင္သူကပုန္း၊ ေသသူေသ၊ အဖမ္းခံရသူက အဖမ္းခံရ။ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာ ေၾကကြဲသြားခဲ့ၾကရဖူးသည္။ ဤသင္ခန္းစာအရ ေက်ာင္းသားထု၏ တိုက္ပြဲသည္ လူထုတိုက္ပြဲႏွင့္ ဆက္စပ္ေနရမည္ ဆိုသည္ကို သင္ၾကား နာယူခဲ့ၾကရသည္။

ထို႕အတူ ၁၉၇၄၊ ၁၉၇၅၊ ၁၉၇၆ ႏွစ္မ်ားအတြင္း ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ အလုပ္သမား လႈပ္ရွားမႈ၊ လူထု လႈပ္ရွားမႈမ်ား တစံုတရာ ဆက္စပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာျဖင့္ က်ယ္ျပန္႕ေသာ လူထု တိုက္ပြဲၾကီး တခုအျဖစ္သို႕ မေရာက္ရွိလာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္ေသာ အဆင့္သို႕ မေရာက္ရွိႏိုင္ခဲ့ပဲ ရန္သူ၏ ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းမႈကို ခံခဲ့ၾကရေလသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းမွ စတင္ခဲ့ေသာ ရွစ္ေလးလံုး အေထြေထြအေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာမူ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ ၂၆ ႏွစ္ၾကာ သည္အထိ မရွိခဲ့ဖူးေသာ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာအရ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႕ေသာ လူထုတိုက္ပြဲၾကီးအဆင့္သို႕ ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ဤလူထုတိုက္ပြဲၾကီးအား အဆံုးသပ္တိုက္ပြဲဆီသို႕ ဆိုက္ေရာက္သည္အထိ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္ (သို႕မဟုတ္) ေခါင္းေဆာင္မႈ မရွိခဲ့ေခ်။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္တြင္ လူထုတိုက္ပြဲမ်ား အျမင့္မားဆံုး ေရခ်ိန္သို႕ ေရာက္ေနသည့္ အခ်ိန္မွာပင္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္အား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးနည္းအားျဖင့္ အဆံုးသပ္ရန္ ၾကိဳးပမ္းေနခဲ့ၾကေသာ လက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္း ေပါင္းစံုကလည္း လူထုတိုက္ပြဲကို လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲႏွင့္ လက္ေတြ႕က်က် မဆက္စပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။ သည္လိုႏွင့္ အသက္ေသြးေခၽြးမ်ားစြာ ရင္းႏွီးခဲ့ရေသာ ၁၃၅၀ ျပည့္ အေရးေတာ္ပံုၾကီးသည္ ေလွ်ာေမြးဘ၀သို႕ ေရာက္သြားခဲ့သည္မွာ မည္သူမွ် မျငင္းႏိုင္ေသာ သမိုင္း အခ်က္အလက္တခုသာ ျဖစ္ေလသည္။

သို႕ေသာ္လည္း သည္အေရးေတာ္ပံုၾကီး၏ အသီးအပြင့္အျဖစ္ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႕ ရရွိခဲ့သည္၊ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (ဒီ/ခ်ဳပ္)ကို ကၽြႏု္ပ္တို႕ ရရွိခဲ့သည္။ လူထု တရပ္လံုး အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္မ်ား သန္းခဲ့သည္။ သည္လိုႏွင့္ ၁၉၉၀ ျပည့္ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ျပည္လံုးကၽြတ္ ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ပါသည္။ ျပည္သူလူထုက အပ္ႏွင္းလိုက္ေသာ ယံုၾကည္မႈကို (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ရရွိခဲ့ေပသည္။

သို႕တိုင္ေအာင္ ေခါင္းမာသေလာက္ ေကာက္က်စ္လွေသာ ရန္သူ စစ္အုပ္စုက အာဏာကို မလႊဲေပး။ နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ အရွက္မဲ့စြာ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားေနသည္မွာ ယေန႕အထိပင္။ ယခုဆိုလွ်င္ ၁၉ ႏွစ္ ရွိခဲ့ျပီ။

သည္အခါ ကၽြႏ္ုပ္တို႕မွာ ေမးစရာ ေမးခြန္းမ်ား ရွိလာသည္။ (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ဘာလုပ္မည္လဲ။ (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ဘာလုပ္ေနသည္လဲ။ ျပည္သူလူထုက ယံုၾကည္ေသာအားျဖင့္ အပ္ႏွင္းထားေသာ အခြင့္အာဏာကို (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ရရွိျပီး ျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉ ႏွစ္လံုးလံုး ျပည္သူလူထု တရပ္လံုးက (ဒီ/ခ်ဳပ္)ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဤ ၁၉ ႏွစ္လံုးလံုး ေၾကျငာခ်က္ ထုတ္ျပန္ျခင္းအားျဖင့္သာ (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ျပည္သူလူထုအား ဦးေဆာင္ေနခဲ့သည္။

ယေန႕အခါ ရန္သူ စစ္အုပ္စုက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအားျဖင့္ သူတို႕၏ ရာဇပလႅင္ကို ေနာက္ဆံုး အုတ္တခ်ပ္ တင္ေတာ့မည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ေလသည္။ သည့္အတြက္ ေနာက္ဆံုး အခုအခံျဖစ္ေနေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပီး ဖယ္ရွားဖို႕ အားထုတ္ေနျပီျဖစ္ေလသည္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ျပည္သူ တရပ္လံုး ျဖစ္ေလသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္းသည္ ျပည္သူတရပ္လံုး ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်ခံရျခင္းသာ ျဖစ္ေလသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မရွိလွ်င္ ျပည္သူတို႕ မရွိ။ ျပည္သူတို႕ မရွိလွ်င္ (ဒီ/ခ်ဳပ္) ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။

ယခုအခ်ိန္သည္ (ဒီ/ခ်ဳပ္)အတြက္ ေနာက္ဆံုး ေမးခြန္းတခုသာ ရွိပါေတာ့သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ ေျပာဆိုခဲ့သည့္ -မတရားတဲ့ အမိန္႕အာဏာဟူသမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက- ဆိုသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္အား ကိုင္ေဆာင္ျပီး ေနာက္ဆံုးတိုက္ပြဲဆီသို႕ ျပည္သူလူထုၾကီး တရပ္လံုးအား ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ဦးေဆာင္မည္ေလာ။ သို႕မဟုတ္ နအဖ၏ လာလတံ့ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ရာဇ၀တ္မႈဆိုင္ရာ မည္၍မည္မွ်ေသာ ပုဒ္မမ်ားႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၅ ႏွစ္ ခ်မွတ္လိုက္ျခင္းအား ျပင္းထန္စြာ ကန္႕ကြက္ပါေၾကာင္း- ကဲ့သို႕ေသာ ေၾကျငာခ်က္မ်ားအား ဆက္လက္ ထုတ္ေနမည္ေလာ။

ျပည္သူလူထုသည္ အဆင္သင့္ ရပ္လ်က္သား ရွိေနပါျပီ။ (ဒီ/ခ်ဳပ္)ကသာ ေရွ႕မွ မားမား မတ္မတ္ ရပ္ဖို႕ လိုေနေလျပီ။ မၾကာျမင့္ေသာ အခ်ိန္ကာလအတြင္း (ဒီ/ခ်ဳပ္)၏ သမိုင္းကို (ဒီ/ခ်ဳပ္)က ေရးရပါလိ့မ္မည္။

(ေအာင္သာငယ္)