ညေတြကို
ေစာင့္ေစာင့္ ေၾကြ
ေသစာရွင္စာ ဖတ္ခိုင္း
အိုစာမင္းစာ ခြံ႕ေကၽြး
ညေမႊးပန္းပြင့္မယ့္ လေရာင္ေအာက္။
ခ်စ္သူ႕လက္ကို
ဖက္လွဲတကင္း တင္းရစ္မဲ့လက္အစံု
ဘ၀တခုနဲ ့ ပံုအပ္ခဲ့တာ။
ခ်စ္သူေရွ႕ေမွာက္
ေရာက္ခဲလွစြာ ယူဇနာ
ကဗ်ာမာရသြန္
သစၥာႏြံထဲ ရဲရဲ ခုန္ဆင္းခဲ့ပါရဲ႕။
ငါ့ေခါင္းထဲမွာ
“ဂူစတီနာ”ရဲ ့ဆံမ်ွင္ေတြ
“စကားလက္”ရဲ ့ေလရူးေတြ
“ေအးမ”ရဲ ့အညာလမ္းက မာယာဘံု
ဂုဏ္ဆိုတာ သိကၡာနဲ ့ေရႊခ်တဲ့
ဘ၀မွန္သားျပင္တခ်ပ္
ရင္မွာ ကပ္ခဲ့ရင္း။
ေဟာ ေျပာသလို
ေရႊြအိုေရာင္ ညေနခင္းေတြက
ညကို ေစာင့္ေနျပန္။ ။
ေမာင္လြမ္းဏီ
၃၀-၆-၀၉
2 comments:
ဂုဏ္ဆုိတာ သိကၡာနဲ ့ေရႊခ်တဲ့
ဘဝ မွန္သားျပင္တခ်ပ္ .. .
သိပ္ကုိမွန္တဲ့စာသားေလးပါပဲရွင္
လာလည္သြားပါတယ္
ဂုဏ္ဆိုတာ သိကၡာနဲ ့ေရႊခ်တဲ့
ဘ၀မွန္သားျပင္တခ်ပ္
ရင္မွာ ကပ္ခဲ့ရင္း။
ခိုက္တယ္ဗ်ာ
ေက်းဇူးပါအကိုေရ
Post a Comment