ေစာင့္လို႕ေတာ့ေနရစ္ဦး

ငိုသံေတြ... တိတ္လို႕... သြားမွ... ေျပာပါရေစ... ေမ...
ငိုေနရင္... ကိုယ္ဘယ္လို... ရွင္း... ရွင္း... မင္း... လက္ခံမွာ... မဟုတ္ဘူးေလ...
ရင္ခြင္မွာ... ခံစားရတာခ်င္း... အတူတူ... ဘယ္သူက... ဘယ္သူ႕ထက္...
ပိုမိုလို႕... ပူႏိုင္မွာတုန္း... အခ်စ္ေရ... ရြဲ႕ကာ... မေျပာလိုက္နဲ႕ဦး...

---------------------------------------------------

ပ်င္းရိျငည္းေငြ႕ေနပံုရေသာ... ေဆာင္းႏွင္းတခ်ိဳ႕... စိတ္မပါ... လက္မပါ... ခပ္ပါးပါး က်ေနသည့္... ျပာမိႈင္းမိႈင္း... ညဥ့္ဦး၏... ေျခာက္ကပ္... တိတ္ဆိတ္ေနေသာ... နံရံကို... ေျဖးေျဖးညင္သာ... ျဖိဳဖ်က္ ခ်လိုက္သည့္... ေလးတြဲ႕တြဲ႕... သီခ်င္းသံက... သူ႕... နားထဲသို႕... ဓါးသြားတခုလို... စူးရွေနေသာ... ေလႏွင့္အတူ... ၀င္ေရာက္ လာသည္...။ သည္ညအဖို႕... ပထမဆံုး... လြင့္ေမ်ာ လာေသာ... သည္သီခ်င္းသံေၾကာင့္... ခိုးလို႕ခုလု... ၀ါးၾကမ္းခင္း ေပၚမွ... ေအးစက္စက္... အိပ္ယာေပၚတြင္... လဲေလ်ာင္းကာ... အိပ္ဖို႕... ၾကိဳးစားေနရင္းက... အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ ေသးသည့္... သူလည္း... ဂြမ္းေစာင္ပါးကို... ကိုယ္ေပၚတြင္... သိုင္းျခံဳ လိုက္ရင္း... သူ႕... ျပတင္း တံခါးမွ... ၀ိုးတ၀ါး... အလင္းေရာင္ျဖင့္... မသဲမကြဲ... ျမင္ေနရေသာ... စစ္ေရး ျပကြင္းကို... လွမ္းၾကည့္လိုက္ မိသည္...။ လေရာင္... မရွိေသာ္လည္း... အားနည္းေနေသာ... ၾကယ္ေရာင္ အလင္းမ်ားၾကားမွ... ခပ္၀ါး၀ါး... လွမ္းျမင္ ေနရေသာ... တပ္ရင္း (၂၀၅)ဖက္ အျခမ္းမွ.... ခြဲ(၂) ဘားတိုက္ အေရွ႕... စစ္ေရး ျပကြင္း အစပ္ရွိ... သစ္တံုး မ်ားေပၚတြင္... ထိုင္ေနၾကေသာ... အရိပ္မ်ားကို... သူ... လွမ္းျမင္ေနရသည္...။ တခါတရံ... အားရပါးရ... ဖြာရိႈက္ လိုက္ေသာ... ေဆးလိပ္ မီးဖြားမ်ား၏... အနီေရာင္ မီးမ်ားမွ တဆင့္... အေမွာင္ထုထဲမွာ... ေဆြးေျမ့ ေနေသာ... မ်က္ႏွာမ်ား ကိုလည္း... မသဲမကြဲ... ျမင္လိုက္ရေသးသည္...။ ေအာ္... ညတညကို... လြန္ေျမာက္ဖို႕... သူတို႕... ၾကိဳးစားေနၾက တာပါေလ...။ ရင္ထဲက... ေ၀ဒနာေတြကို... သံစဥ္ တခ်ိဳ႕နဲ႕... ေခၽြးသိပ္ အိပ္စက္ဖို႕... သူတို႕... အိပ္မက္... မက္ေနၾကတာပါေလ...။

သူ႕... ေအေက ၄၇ ေသနတ္ကို... ညာဖက္ပုခံုးေစာင္းမွာ... ေအာက္စိုက္လြယ္ရင္း... ဘာရယ္မဟုတ္... ဘားတိုက္ ေပၚကေန... အလိုအေလ်ာက္... သူ... ဆင္းမိလ်က္သား... ျဖစ္သြားသည္...။ ေအးစက္ ေနေသာ... စစ္ဖိနပ္ထဲသို႕... သူ႕ေျခေထာက္ကို... ထည့္လိုက္မိမွ... သူ႕ေျခဖ၀ါးက... စစ္ဖိနပ္၏ ၾကမ္းတမ္းမႈကို... ထိေတြ႕ရမွ... ေျခအိတ္မပါသည္ကို... သူ... သတိရလိုက္သည္...။ ရွိေစေတာ့...။ စစ္ဖိနပ္ကို... သည္ အတိုင္း... စီးျပီး... စစ္ေရးျပကြင္းကို... သူ... ျဖတ္ေလွ်ာက္... သြားေနမိသည္...။ စစ္ေရးျပကြင္းကို... အေမွာင္ ထဲမွာ... တိတ္တဆိတ္... သူ... ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားေနစဥ္မွာ... သူ႕... စိတ္ အလ်ဥ္ေတြကလည္း... သည္ ေဒါန ေတာင္ရိုး တခုလံုးကို... ျဖတ္ေက်ာ္ျပီး... ေျမျပန္႕ဆီ... ေျပးလႊားသြားေနျပီ... မဟုတ္လား...။

---------------------------------------------------

၁၉၈၅ မွာ... သိပၸံဘြဲ႕တခု... သူ... ရသည္...။ ထံုးစံအတိုင္း... ဗမာျပည္မွ... ဘြဲ႕ရ လူငယ္မ်ား၏... အစဥ္ အလာ အရ... သူလည္း... ဘြဲ႕ရ အလုပ္လက္မဲ့... ျဖစ္ျပီ...။ သည္လိုနဲ႕... အဲသည္ အခ်ိန္က... စတင္ ေခတ္စား ေနေသာ... ၀ိုင္း က်ဴရွင္... ေခၚသည့္... စာသင္၀ိုင္းေလးေတြမွာ... အဂၤလိပ္စာ ဆရာအျဖစ္... သူ႕... ပထမ ဆံုးေသာ... အသက္ ေမြး၀မ္း ေၾကာင္းမႈကို... စတင္ရသည္ေလ...။ သူက... အဲသည္အခ်ိန္က... အသက္ ၂၀ ေက်ာ္စ...။ သူ႕ တပည့္ေတြက... ၁၅-၁၆ ႏွစ္ ၀န္းက်င္ေတြ...။ တပည့္ေတြက... သူ႕ကို... ဆရာဟု... ေခၚသည္...။ သူကေတာ့... တပည့္ေတြကို... ခင္ဗ်ားတို႕... က်ေနာ္တို႕နဲ႕... ေျပာသည္...။ ရႈပ္ေတာ့... အေတာ္... ရႈပ္ကုန္ သည္...။ တပည့္ေတြက... ေနာက္ေတာ့... ဆရာ... ေျပာခ်င္သလိုသာ... ေျပာပါေတာ့...လို႕... ေျပာလာ ၾကေတာ့... ေယာက်္ားေလး တပည့္ေတြကို... မင္းနဲ႕... ငါ... ေျပာသည္...။ မိန္းကေလးေတြကိုေတာ့... ညည္းတို႕... လို႕... သူ... ေျပာသည္...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... တပည့္ေတြ အားလံုးက... သူ႕ကို... ေလးစားမႈရွိသည္...။ သူ႕... ေစတနာကို... သိသည္...။ သည္လိုနဲ႕... ေနာက္ တႏွစ္ အၾကာမွာေတာ့... သူ႔... တပည့္ေတြနဲ႕... သူက... ေမာင္ ႏွမ ေတြလို... ျဖစ္ေနၾက ေတာ့သည္...။ သည္လိုနဲ႕... ညီမေလးကို... သူ... ေတြ႕ခဲ့ရျခင္းပါေပ...။

တရက္သားမွာ... သူ႕၀ိုင္းက်ဴရွင္ရွိရာ အိမ္တြင္... စားပြဲ၀ိုင္းတြင္... ငိုေနေသာ... သည္ ညီမေလးကို... သူ... ေတြ႕ခဲ့ရသည္...။ သည္ ညီမေလးက... ေက်ာင္းသူအသစ္...။ သည္လိုနဲ႕... က်န္သည့္... တပည့္မ်ားကို ေမးစမ္း ရင္းမွ... ငိုေနရသည့္ အေၾကာင္းကို... သိရေတာ့သည္...။ ဖခင္ျဖစ္သူ... အဖမ္းခံရသျဖင့္... ငိုေနျခင္း ပါေပ...။ သည္လိုနဲ႕... ေမးျမန္း ေျပာဆိုရင္း... သည္ညီမေလးရဲ႕... ဖခင္က... သူ႕ဖခင္နဲ႕... ရဲေဘာ္ ရဲဘက္ေတြ... ျဖစ္ေန ေၾကာင္းကိုပါ... သူ... ထပ္မံသိရွိလာရသည္...။ - ေအး... ညည္း... ဘာမွ စိတ္အား ငယ္စရာ မလိုဘူး...။ အမွန္ တရား အတြက္... ရပ္တည္တဲ့ သူေတြကို... အားလံုးက... ခ်စ္ၾကပါတယ္...။ ငါ့... အေဖလည္း... အဲလိုပဲ... အဖမ္းခံရ... အထိန္းသိမ္းခံရ တာပဲေလ... ။ တို႕ေတြက... ဘ၀တူေတြပါပဲ... ။ ဘာမွ အားငယ္ေနစရာ မလိုဘူး...။ အကိုတို႕မွာ... အသိုင္းအ၀ိုင္း ရွိေနတာပဲ... ။ အားလံုးက... အခ်င္းခ်င္းကို... ၀ိုင္း၀န္း ေစာင့္ေရွာက္ ေနၾကတာပါ...။ ဘာမွ အားမငယ္နဲ႕... ေဟ့... - သူ... သည္လို... ေျပာေနခ်ိန္မွာ... မ်က္ရည္လည္ေနေသာ... မ်က္လံုးမ်ားနဲ႕... သူ႕ကို... ေမာ့ၾကည့္ေနေသာ... မ်က္ႏွာေလးတခုက... သူ႕ရင္ကို... လႈပ္ခါ သြားခဲ့ေစသည္ ကိုလည္း... သူ... အထိတ္တလန္႕... သိရွိခဲ့ေသးသည္...။

သည္လိုနဲ႕... အတိုခ်ဳပ္... ေျပာရလ်င္... ဘ၀တူေနေသာ... လူ ၂ ေယာက္... ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို... အတူတကြ... ေတြ႕ရွိ သြားၾကသည္မွာလည္း... မထူးဆန္းလွ-ဟု... ေျပာရမည္ ထင္သည္...။

သည္လိုနဲ႕... ခ်စ္သူသက္တမ္း ၃ ႏွစ္ မျပည့္ေသးခင္မွာ... ခြဲခြာရဖို႕ အေၾကာင္းက... ရွိလာခဲ့သည္ေလ...။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္... ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုေသာ လူထုအေရးေတာ္ပံုၾကီးမွာ... သူက... ထဲထဲ၀င္၀င္... ပါ၀င္ေနခဲ့ျပီ...။ စစ္အာဏာ သိမ္းသည့္... စက္တင္ဘာလ (၁၈) ရက္ေန႕ညမွာေတာ့... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲထဲမွာ... ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်... ပါ၀င္ဖို႕... သူ... ဆံုးျဖတ္ခဲ့သည္...။ သည္အခါ... ျမိဳ႔ျပဘ၀ကို မစြန္႕လႊတ္ခင္... သူ... ေတြ႕ရမည့္ သူေတြကို... သြားေတြ႕သည္...။ သူမိခင္ဖက္မွ.. အဖိုးနဲ႕ အဖြားကို... သူ... သြားကန္ေတာ့သည္...။ အေဖနဲ႕ အေမကိုေတာ့... သြားမေတြ႕ႏိုင္ေတာ့...။ ဖုန္းထဲမွတဆင့္... ေျပာဆို... ႏႈတ္ဆက္ခဲ့သည္...။ အေဖကေတာ့... တခြန္းပဲ ေျပာသည္... မင့္လမ္းကို... မင္းပဲေရြးရမွာ... ငါေရြးေပးလို႕မရဘူး...။ အေမကလည္း... တခြန္းပဲ ေျပာသည္... လက္နက္ခ်တဲ့ အလုပ္နဲ႕... သစၥာေဖာက္တဲ့ အလုပ္ကိုေတာ့... ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္နဲ႕... ေဟ့... တဲ့...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. အေဖနဲ႕ အေမက... ေပးလိုက္ေသာ... စိတ္ခြန္အားေတြ... သူ႕... ႏွလံုးသားနဲ႕... ေသြးေၾကာေတြထဲ... လွည့္ပတ္စီးဆင္းေနပါျပီ...။

ခရီးထြက္ဖို႕... အစစ... အရာရာ... စီစဥ္ျပီးသည့္အခါ... ညီမေလးကို... ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖစ္... ေတြ႕ရသည္...။ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ... ကိုေမာင္ေမာင္နဲ႕ ကိုေဇာ္ၾကီးတို႕... စီစဥ္ထားေပးသည့္... အိမ္တအိမ္မွာ... ေတြ႕ရသည္...။ ေျပာစရာ... စကားကလည္း... သူ႕အတြက္... တခြန္းပဲ ရွိသည္...။ - ငါ... ျပန္လာခဲ့မယ္... ညီမေလး...။ အဲဒီေန႕ကို... နင္... သစၥာရွိရွိ... ေစာင့္ေနပါ...။ - ငိုျပီးရင္း... ငိုေနေသာ... ညီမေလးကို... သူ... မၾကည့္ခဲ့ပါ...။ ဘာလို႕ဆို... သူ႕ေျခလွမ္းေတြကို... ျပန္ဆြဲထားမည့္... မ်က္၀န္းတစံုကို... သူ... မၾကည့္ရဲေသာ ေၾကာင့္သာ... ျဖစ္ပါသည္..။ - ဘာလို႕... သြားမွာလဲ...။ ဘာလို႕... သြားမွာလဲ... အကို...။ အကို... သြားစရာမလိုပါဘူး...။ ဘာေၾကာင့္... တျခားသူေတြက... မသြားပဲ... အကိုက... သြားရတာလဲ...- အထပ္ထပ္... ေမးေနေသာ... ညီမေလး... အေမးေတြကို... - ငါ... သြားမွ... ျဖစ္မွာေလ...။ က်န္တဲ့သူေတြက... ဒီမွာေနလို႕.. ရေသးတယ္...။ ျပီးေတာ့... လုပ္စရာရွိတာေတြ... သူတို႕... ဆက္လုပ္လို႕ရေသးတယ္ေလ... - သူ... ေျပာေနမိ ေသာ္လည္း... ညီမေလးကေတာ့... လက္ခံမည္... မဟုတ္မွန္း... သူ...သိေနသည္ပဲေလ...။ - အဲေလာက္ေတာင္... သြားခ်င္ေနရင္လည္း... အကို... ဘယ္ေတာ့မွ... ျပန္မလာနဲ႕ေတာ့... - ရြဲ႕ေျပာေနေသာ... စကားကို... နားခါးေနမိေသာ္လည္း... ခံစားခ်က္တို႕ကို... သူ... သိေနပါသည္...။ - ငါ... ျပန္လာမွာပါ... ညီမေလး... ။ နင္... ယံုၾကည္ထားလိုက္... - သူ... ေျပာျပီး... အိမ္ထဲမွ... ထြက္လာမိသည္...။ ခြဲခြာျခင္းကို... ႏွစ္သိမ့္ႏိုင္သည့္... အျပံဳးတခုပင္... သူ... မရခဲ့ပါေခ်...။ သူ႕... ေနာက္ကို... ကပ္ပါလာခဲ့သည္က... ငိုရိႈက္သံ သဲ့သဲ့သာ...။

---------------------------------------------------

ေဆာင္းည၏... ေအးစက္ေနေသာ... ေလေျပထဲတြင္... ဆက္လက္... လြင့္ေမ်ာေနေသာ... သီခ်င္းသံကို... နာခံရင္း... စစ္ေရးျပကြင္းကို... တလွမ္းခ်င္း... ေလွ်ာက္ကာ... ဂစ္တာတီးေနၾကသည့္... ရဲေဘာ္ေတြဆီ... သူ... ေရာက္လာ ခဲ့သည္...။ မည္သူကမွ်... ပရိသႏၱာရ... စကားေတြ... ေျပာျပီး... သူ႕ကို... ဆီးၾကိဳ... မေနၾကပါ...။ သူ... ဘာ့ေၾကာင့္... ဂစ္တာတီးေနသည့္ဆီကို... ေရာက္လာေၾကာင္း... အားလံုးက... သိေနၾကသည္ေလ...။ ဂစ္တာ သံႏွင့္... သီခ်င္းသံမွ... လြဲ၍... မည္သည့္... စကားကိုမွ်... မဆိုၾကေသာ... လူတစုသည္... ႏွလံုးသားခ်င္း... တူေနေသာ... ၊ အိပ္မက္... တခုကို... အတူတူ... မက္ေနေသာ... ၊ အလင္းေရာင္... တခုကို... အတူတကြ... တူးထုတ္ ေနေသာ... ၊ ေၾကကြဲ ေမတၱာပံုျပင္ တပုဒ္စီကို... ႏွလံုးသား၏... အနက္ရိႈင္းဆံုး... ေနရာတခုမွာ... လူမသိ... သူမသိ... လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာ... ျမွဳပ္နွံထားၾကေသာ... ၊ .... ေသာ ၊ ..... ေသာ၊ .... ေသာ။

---------------------------------------------------

လြတ္ေနေသာ... သစ္တံုးတခုအေပၚ... သူ... ထိုင္လိုက္ရင္း... သူ႕ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားမွ... ေတးသြားတခ်ိဳ႕ကို... တီးခတ္ ေနေသာ... ဂစ္တာသံႏွင့္အတူ... လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ... သူ႕... ႏွလံုးသားအတိုင္း... ဟစ္ေၾကြး လိုက္ပါသည္...။ အားလံုးကလည္း... အတူတကြ... တညီတညာတည္း... သီဆိုေနၾကသည္ေလ...။

လူသံေတြ... ဆိတ္လို႕သြားမွ... ခြဲပါရေစ... ေမ...
ျမင္ေနရင္... ကိုယ္ဘယ္လို... ေျပး... ေျပး... အေ၀း... ေရာက္ႏိုင္မယ္... မထင္ဘူးေလ...
ျပန္လည္ကာ... ဆံုစည္းရေတာ့ဦးမလိုလို... ထင္ရံုပဲ...
သည့္ထက္ေတာ့... ေသခ်ာလို႕... မရရာႏိုင္ဘူး... အခ်စ္ေရ... မဲ့ကာ... ျပံဳးစမ္းပါဦး...

ယာယီေတာ့... ခြဲရမွာပဲ... အခ်စ္ေရ... ေနႏွင့္ဦး...
ျပန္မလာရင္... ထာ၀ရခြဲျခင္းလို႕... မွတ္လိုက္ကြယ္...
ေစာင့္လို႕ေတာ့... ေနရစ္ဦး... မမုန္းသေရြ႕ေတာ့... ေစာင့္လိုက္ဦး... ...
ေစာင့္လို႕ေတာ့... ေနရစ္ဦး... မမုန္းသေရြ႕ေတာ့... ေစာင့္လိုက္ဦး... ...