အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္
အိမ္က... ထြက္လာသည္မွာ... ၾကာျပီ...။ ၾကာျပီ...ဆို... အေတာ့ကို... ၾကာေနျပီ...။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္... ၾကာေနျပီလဲ...ဆိုေတာ့... ထြက္လာခဲ့တဲ့... ရက္ကေန... ျပန္ တြက္ရေပ မေပါ့...။ အိမ္က... ထြက္လာတဲ့ေန႕က... ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၁) ရက္...။ ခုဆို... ဒီဇင္ဘာလ (၁၈) ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဆိုေတာ့...။ အႏွစ္ ၂၀ ေတာင္... မကေတာ့ဘူး...။ လေတာင္... စြန္းေနျပီ...။
အိမ္က... ထြက္လာသည္မွာ... ၾကာျပီ...။ ၾကာျပီ...ဆို... အေတာ့ကို... ၾကာေနျပီ...။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္... ၾကာေနျပီလဲ...ဆိုေတာ့... ထြက္လာခဲ့တဲ့... ရက္ကေန... ျပန္ တြက္ရေပ မေပါ့...။ အိမ္က... ထြက္လာတဲ့ေန႕က... ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၁) ရက္...။ ခုဆို... ဒီဇင္ဘာလ (၁၈) ရက္၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဆိုေတာ့...။ အႏွစ္ ၂၀ ေတာင္... မကေတာ့ဘူး...။ လေတာင္... စြန္းေနျပီ...။
အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတာ... နည္းေနာတဲ့... အခ်ိန္ ကာလေတြ... မဟုတ္...။ လူသားတေယာက္... ေမြးဖြား လာရာကေန... လူ႕ဘ၀မွာ... အေတြ႕ အၾကံဳေတြ... အတတ္ ပညာေတြနဲ႕... ကိုယ့္ ေျခေထာက္အေပၚ... ကိုယ္ ရပ္တည္ ႏိုင္ ေလာက္ေအာင္... ျပီးျပည့္စံုသည္ အထိ... လံုေလာက္တဲ့... အခ်ိန္ကာလ...။ သည္ကာလအတြင္းမွာ... ကိုယ္... လိုက္စားရာ... သို႕မဟုတ္... ကိုယ္ ရူးသြပ္ရာ... အတတ္ ပညာ... တခုခုမွာ... တဖက္ကမ္း... ခပ္ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ကို... လံုေလာက္တဲ့... အခ်ိန္ ကာလေပပဲ...။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂၁) ရက္မွာ... ေမြးတဲ့... ကေလးတေယာက္ဟာ... က်ားက်ား...... မမ... ခုဆို... အသက္ ၂၀ ျပည့္ျပီးျပီ...။ တႏွစ္တတန္း.. မွန္မွန္... ေအာင္ခဲ့ရင္... ဘြဲ႕ရတေယာက္... ျဖစ္ေနျပီ...။ ေလ့လာ လိုက္စား ခဲ့တဲ့... အတတ္ ပညာ တခုကို...လိုက္လို႕... ခုဆိုရင္... ပညာရွင္ တေယာက္... ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ...။ ဘ၀... တခုကို... ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်... စတင္... တည္ေဆာက္ ေနသူတေယာက္... ျဖစ္ေနေလာက္ျပီ...။ လက္တြဲေဖာ္... တေယာက္နဲ႕ေတာင္... ဘ၀... တခုကို... အတူတကြ... တည္ေဆာက္ ေနၾကမဲ့... အခ်ိန္ ကာလ ေတာင္... ျဖစ္ေနျပီ...။
ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့... ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လ၊ ဖုန္းေမာ္ အေရးအခင္းကေန... စတင္လိုက္တဲ့... ၁၃၅၀ ျပည့္... ဒီမိုကေရစီ... အေရးေတာ္ပံုၾကီးဟာ... ခုဆို... အႏွစ္ ၂၀ ရွိခဲ့ျပီ...။ ဒီမိုကေရစီ... ရရွိေရး... လႈပ္ရွားမႈၾကီး... တခု လံုးရဲ႕... သက္တမ္းဟာ... ခုဆို... အႏွစ္္... ၂၀... ရွိေနခဲ့ျပီးျပီ...။
ဒါဆို... ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ မတ္လကတည္းက... ေမြးဖြားဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့... ဒီမိုကေရစီ... ကေလးေလးဟာ... ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ရဲ႕... ခုခ်ိန္ဆို... လူလားေျမာက္ေနျပီေပါ့...။ သူ... ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က်... ဒီမိုကေရစီ... ႏိုင္ငံေတာ္... ဘ၀... တခုကို... တည္ေဆာက္... ေနျပီေပါ့...။
တကယ့္... အျဖစ္အပ်က္မေတာ့... သည္လို ... မဟုတ္ေသး...။ ကေလးေလးက... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္... သက္တမ္း ရွိခဲ့ျပီး... အေတြ႕ အၾကံဳေတြ... စံုေနခဲ့သည့္တိုင္... ကိုယ့္ ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္... မရပ္ႏိုင္ေသး...။ ကိုယ္ပိုင္ ဘ၀... တခုကို... မထူေထာင္ ႏိုင္ေသး...။ ေျပာရရင္... လူလား... မေျမာက္ႏိုင္ေသး....။
ဘယ္သူမွ... မျငင္းဆိုႏိုင္တဲ့... အခ်က္အလက္ကေတာ့... ဒီမိုကေရစီ... ကေလးေလးဟာ... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္... ၾကာသည့္တိုင္... ကိုယ္တိုင္... လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတာပါပဲ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... သည္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္...ဆိုတာကို... က်ေနာ္တို႕အားလံုး... မွတ္မွတ္ရရ... နာက်င္ေနခဲ့ၾကပါျပီ...။
မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာ
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစျပီး... ဗမာျပည္မွာ... ရွိရွိသမွ်... မိသားစုေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ.႕.. ဘ၀ေတြဟာ... ေျပာင္းလဲ သြားပါတယ္...။ မိဘေတြက... သား သမီးေတြနဲ႕... ကြဲ...။ သားသမီးေတြက... မိဘေတြနဲ႕...ကြဲ...။ တခ်ိဳ႕ မိသားစု ေတြမွာ... မိဘေတြက... သား သမီးေတြကို... ဆံုးရွဳံး...။ တခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြမွာေတာ့... သား သမီးေတြက... မိဘေတြကို... ဆံုးရွံဳး....။
ထားပါေတာ့...။
က်ိန္းေသတာ တခုကေတာ့... ၁၉၈၈ ဟာ... ဗမာျပည္မွာ ရွိရွိသမွ်... မိသားစု အေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕... ဘ၀ကို... ေျပာင္းျပန္ လွန္ပစ္ခဲ့တာပါပဲ...။
မိသားစု၀င္ေတြ... တခ်ိဳ႕ဟာ... ငရဲသားေတြရဲ႕... အက်ဥ္းစခန္းေတြမွာ... ကိုယ့္ကုိယ္ကို... ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိ သြားတယ္...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... သုသာန္မွာ... စကား... တလံုးတေလမွကို... မဆိုႏိုင္ေအာင္... နႈတ္ပိတ္... တိတ္ဆိတ္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... ေတာၾကိဳ အံုၾကားထဲမွာ... လက္နက္ တစံုတရာကို... အံၾကိတ္... ကိုင္စြဲရင္း...။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့... အိမ္နဲ႕... ေ၀းရာမွာ... ေျခာက္ျခား မ်က္လံုးေတြနဲ႕... ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးကို... က်ီးကန္း ေတာင္းေမွာက္... ၾကည့္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ... ကိုယ္ေနရင္း... ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို... ကုိယ္... တင္းတင္း... ေစ့လို႕...။
သည္လိုနဲ႕... အမွန္တရားအတြက္... ကိုယ္ ႏိုင္ရာ ႏိုင္ရာ... တာ၀န္ကို... ထမ္းရြက္ ခဲ့ၾကသူေတြ... ေနရာတိုင္း... ၀န္းက်င္တိုင္း... ျမိဳ႕တိုင္း... နယ္တိုင္းမွာ... ေတြ႕ခဲ့ၾက... ေတြ႕ေနရ... ေတြ႕ေနရဦးမွာပါပဲ...။ သမိုင္းက... ကိုယ့္ ပခံုးေပၚကို... တင္ေပးလိုက္တဲ့... တာ၀န္ကို... ထမ္းရြက္ သယ္ပိုးရင္း... အခ်ိန္ကာလေတြကို... ေမ့ထား ခဲ့ၾက ရတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း... ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာ... ပါတီအဖြဲ႕အစည္းေတြထဲ... ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရင္း...။ တခ်ိဳ႕ ေတာ့လည္း... လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အတြင္းမွာ... ။ တခ်ိဳ႕ ေတာ့လည္း... ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းေတြ... လုပ္ေဆာင္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ တေလ ေတာ့လည္း... ျပည္ပမွာ...။ အားလံုးဟာ... ကေလးငယ္ေလး တေယာက္... လူလား ေျမာက္ဖို႕... ၾကိဳးစားေနခဲ့ၾက...။
သည္လိုနဲ႕... အခ်ိန္ကာလက... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္... ဆိုတဲ့... အေရအတြက္ တခုကို... ေရာက္လာတဲ့အခါ... သည္ ကေလးငယ္ေလးဟာ... လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕... မေျပာနဲ႕... ထိုင္ေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ေသး... ပက္လက္ေလး... ျဖစ္ေနတံုး ဆိုေတာ့... အားလံုးက... ရင္နာေနရတယ္...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... အမွန္တရားကို... ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြ အားလံုးဟာ... ဒဏ္ရာရခဲ့ပါျပီ...။
ခုေတာ့... သည္ဒဏ္ရာဟာ... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာခဲ့ျပီ...။ အိုင္းအမာ... တခုလို... ဗမာျပည္ရဲ႕... ရင္ဘတ္ ေပၚမွာ... ဖုထစ္ေနတဲ့... သည္ဒဏ္ရာဟာ... အားလံုး... နာက်င္ေနရတဲ့... အနာတခုပါပဲ...။ သည္အနာဟာ... မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာ... ပါပဲ...။
သင္ခန္းစာ တခ်ိဳ႕
ဒဏ္ရာေတြ... ရေတာ့... ေၾကာင္ေတြလို... က်ားေတြလို... ကိုယ့္ဒဏ္ရာေတြကို... ကိုယ့္လွ်ာနဲ႕... ကိုယ္... လ်က္ရတယ္...။ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာလာေတာ့... ဒဏ္ရာေတြက... ျပင္းလာတယ္...။ က်ားနာေတြလိုပဲ... သည္ ဒဏ္ရာေတြကို... ထိမိရင္... ဘယ္သူမွ... မခံႏိုင္ဘူး...။ အလိုအေလ်ာက္ကို... ျပင္းျပင္းထန္ထန္... တုန္႕ျပန္ တတ္လာ ၾကတယ္...။
တခ်ို႕က... ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက... တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူေတြကို... လက္ညွိဳးထိုးတယ္...။ တခ်ိဳ႕က... လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေမးေငါ့တယ္...။ တခ်ိဳ႕က... ျပည္ပ ေရာက္ေနသူေတြကို... အျပစ္ဖို႕တယ္...။ တခ်ိဳ႕က... ျပည္သူလူထုၾကီးကို... မ်က္ေစာင္း ထိုးတယ္...။
ဘယ္လိုပဲ... ျဖစ္ျဖစ္... အားလံုးဟာ... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကေပးလိုက္တဲ့... ဒဏ္ရာေတြ... ကိုယ္စီနဲ႕ပါ...။ ျပင္းထန္လာတဲ့... ဒဏ္ရာေတြမွာ... သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို... ေတြ႕ရတယ္...။ အဲ သည္အခါ... ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္.. လွ်ာနဲ႕ လ်က္လို႕ မရေတာ့ဘူး...။
၁၉၈၈ ခုနွစ္... လူထုတိုက္ပြဲေတြ... အျမင့္ဆံုး အမွတ္ကို... ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ... အျပင္းထန္ဆံုးေသာ... လူထု တိုက္ပြဲကို... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕ ... မေပါင္းစပ္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါဟာ... တကယ့္... အျဖစ္ အပ်က္ပါ..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ... ၁၉၈၈... လူထု အေရးေတာ္ပံုၾကီး... ေအာင္ပြဲနဲ႕ ေ၀းခဲ့တယ္။
လက္နက္ကိုင္... အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွာ.. အဲအေျခအေနနဲ႕... ပတ္သက္လို႕... အက်ိဳး အေၾကာင္း... အခ်က္ အလက္ေတြ... ရွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဘာလို႕ေျပာႏိုင္လဲ... ဆိုေတာ့.. က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္... လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ထဲမွာ... ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတာ ေၾကာင့္ပါပဲ...။ သို႕ေသာ္လည္း... လူထုတိုက္ပြဲကို... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... မေပါင္းစပ္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့... ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ၾကီးကို... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တိုင္... မသိခ်င္ေယာင္... ေဆာင္ေန လို႕ေတာ့... မရပါဘူး...။
ေနာက္တခုကေတာ့... ဘံုရန္သူကို... အားလံုးက... သိေနၾကသည့္တိုင္... လက္ေတြ႕မွာ... အဖြဲ႕ အစည္း တိုင္းဟာ... ကိုယ့္အဖြဲ႕ အစည္း အတြင္းမွာကို... ၀ါဒေရးရာ... အယူအဆေရးရာ... ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ... ဘာသာေရးရာ... အတြင္း ပဍိပကၡေတြနဲ႕... နပမ္းလံုးေနခဲ့ၾကတယ္...။ စည္းရံုးေရးအရ... ျပိဳကြဲေနခဲ့ ၾကတယ္...။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ... ဆိုရွယ္လစ္ေတြ... မဆလေဟာင္းေတြ... တပ္ထြက္ေတြ... ဦးႏုလူေတြ... ဖဆပလေတြ... ခရစ္ယာန္ေတြ... ဗုဒၶဘာသာေတြ... အၾကမ္းမဲ့တိုက္ပြဲ... လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ... ေသနတ္ တခ်က္မွ မေဖါက္ဖူးခဲ့တဲ့ေကာင္... ေထာင္မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္... ေတာင္ေက်ာ္ေတြ.... သေဘၤာသားေတြ... စာအုပ္သမားေတြ... စသည္ျဖင့္... စကားလံုးေတြ ေထာင္ခ်ီ ေနခဲ့တယ္..။ တဖြဲ႕ခ်င္းစီမွာ... ျပသနာေတြ... အမ်ိဳးစံုေနခဲ့ၾကျပီး... မွန္မွန္ကန္ကန္... မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ ၾကတဲ့အခါ... ဘံုရန္သူ ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ... အမွန္ပါပဲ...။
သည္လိုနဲ႕... အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အၾကာမွာ... တျဖည္းျဖည္း... အားနည္း လာတာပါပဲ...။ အုပ္စုေတြ ကြဲတယ္... အဖြဲ႕၀င္ေတြ ႏႈတ္ထြက္တယ္... ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတြကို ထြက္သြားတယ္... စသည္ျဖင့္... အဖြဲ႕ေတြဟာ... အားနည္း လာတာပါပဲ...။ တဖြဲ႕ခ်င္းစီမွာ... အားနည္း လာတဲ့အခါ... အဲအဖြဲ႕ေတြ... စုစည္း ထားတဲ့... တပ္ေပါင္းစုေတြမွာလည္း... အားနည္းမႈေတြ... ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား...။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြ... အားနည္း လာတဲ့အခါ... ရန္သူ႕ဖိအားကို... တစံုတရာ... ခံစားလာရတာ... အမွန္ပါပဲ...။ သည္ အခါမွာ... ျငိမ္းအဖြဲ႕ေတြ... ေပၚေပါက္ လာေတာ့တာပါပဲ...။ သည္အခါ... လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြမွာ... ပိုလို႕ေတာင္... အခက္အခဲ... ၾကီးလာၾကရတာပါပဲ...။
ေနာက္တခုကလည္း... တေလွ်ာက္လံုးမွာ... ျငင္းခုန္ေနခဲ့ၾကတဲ့... အၾကမ္းမဖက္ (Non-violence Action) နဲ႕ အၾကမ္းဖက္ (Armed Struggle).. ကြဲလြဲ ေနမႈကလည္း... ဒီမိုကေရစီေရး... လႈပ္ရွားမႈၾကီးတခုလံုးကို... ရိုက္ခတ္ပါတယ္..။ LA က အမ်ိဳးသားေန႕ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ... ဆရာစြမ္းရည္ ေျပာသြားခဲ့တဲ့... စကားကို... က်ေနာ္... အေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္...။ အၾကမ္းဖက္ဖက္... အႏုဖက္ဖက္... အေရးၾကီးတာက... တခုခုကို... ဖက္ေနဖို႕ပါပဲ... ဆိုတဲ့... ဆရာ့စကားက... အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့... စကားပါ...။
က်ိန္းေသတာတခုကေတာ့... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... လူထုတိုက္ပြဲကို... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်...၊ စည္းရံုးေရး ျပိဳကြဲေနမႈေတြကို... မေျဖရွင္းႏိုင္သမွ်... ၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... က်န္တဲ့ တိုက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ေတြကို... မွန္မွန္ ကန္ကန္... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်... က်ေနာ္တို႕... ျမင္ခ်င္တဲ့... ကေလးေလး တေယာက္... သူ႕ ေျခေထာက္ေပၚ... သူ ရပ္ေနတာကို... ျမင္ရဖို႕... ေ၀းပါေသးသည္...ဟု... ယူဆမိပါေၾကာင္း...။ ။
(ေအာင္သာငယ္)
မိုးမခမီဒီယာ - မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။
ဘယ္သူမွ... မျငင္းဆိုႏိုင္တဲ့... အခ်က္အလက္ကေတာ့... ဒီမိုကေရစီ... ကေလးေလးဟာ... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္... ၾကာသည့္တိုင္... ကိုယ္တိုင္... လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္ေသးတာပါပဲ...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... သည္အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္...ဆိုတာကို... က်ေနာ္တို႕အားလံုး... မွတ္မွတ္ရရ... နာက်င္ေနခဲ့ၾကပါျပီ...။
မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာ
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစျပီး... ဗမာျပည္မွာ... ရွိရွိသမွ်... မိသားစုေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ.႕.. ဘ၀ေတြဟာ... ေျပာင္းလဲ သြားပါတယ္...။ မိဘေတြက... သား သမီးေတြနဲ႕... ကြဲ...။ သားသမီးေတြက... မိဘေတြနဲ႕...ကြဲ...။ တခ်ိဳ႕ မိသားစု ေတြမွာ... မိဘေတြက... သား သမီးေတြကို... ဆံုးရွဳံး...။ တခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြမွာေတာ့... သား သမီးေတြက... မိဘေတြကို... ဆံုးရွံဳး....။
ထားပါေတာ့...။
က်ိန္းေသတာ တခုကေတာ့... ၁၉၈၈ ဟာ... ဗမာျပည္မွာ ရွိရွိသမွ်... မိသားစု အေတာ္ မ်ားမ်ားရဲ႕... ဘ၀ကို... ေျပာင္းျပန္ လွန္ပစ္ခဲ့တာပါပဲ...။
မိသားစု၀င္ေတြ... တခ်ိဳ႕ဟာ... ငရဲသားေတြရဲ႕... အက်ဥ္းစခန္းေတြမွာ... ကိုယ့္ကုိယ္ကို... ရွာေဖြ ေတြ႕ရွိ သြားတယ္...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... သုသာန္မွာ... စကား... တလံုးတေလမွကို... မဆိုႏိုင္ေအာင္... နႈတ္ပိတ္... တိတ္ဆိတ္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... ေတာၾကိဳ အံုၾကားထဲမွာ... လက္နက္ တစံုတရာကို... အံၾကိတ္... ကိုင္စြဲရင္း...။ တခ်ိဳ႕ ကေတာ့... အိမ္နဲ႕... ေ၀းရာမွာ... ေျခာက္ျခား မ်က္လံုးေတြနဲ႕... ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးကို... က်ီးကန္း ေတာင္းေမွာက္... ၾကည့္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့... ကိုယ့္အိမ္ထဲမွာ... ကိုယ္ေနရင္း... ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို... ကုိယ္... တင္းတင္း... ေစ့လို႕...။
သည္လိုနဲ႕... အမွန္တရားအတြက္... ကိုယ္ ႏိုင္ရာ ႏိုင္ရာ... တာ၀န္ကို... ထမ္းရြက္ ခဲ့ၾကသူေတြ... ေနရာတိုင္း... ၀န္းက်င္တိုင္း... ျမိဳ႕တိုင္း... နယ္တိုင္းမွာ... ေတြ႕ခဲ့ၾက... ေတြ႕ေနရ... ေတြ႕ေနရဦးမွာပါပဲ...။ သမိုင္းက... ကိုယ့္ ပခံုးေပၚကို... တင္ေပးလိုက္တဲ့... တာ၀န္ကို... ထမ္းရြက္ သယ္ပိုးရင္း... အခ်ိန္ကာလေတြကို... ေမ့ထား ခဲ့ၾက ရတယ္။ တခ်ိဳ႕လည္း... ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွာ... ပါတီအဖြဲ႕အစည္းေတြထဲ... ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ရင္း...။ တခ်ိဳ႕ ေတာ့လည္း... လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ အတြင္းမွာ... ။ တခ်ိဳ႕ ေတာ့လည္း... ေျမေအာက္ လုပ္ငန္းေတြ... လုပ္ေဆာင္လို႕...။ တခ်ိဳ႕ တေလ ေတာ့လည္း... ျပည္ပမွာ...။ အားလံုးဟာ... ကေလးငယ္ေလး တေယာက္... လူလား ေျမာက္ဖို႕... ၾကိဳးစားေနခဲ့ၾက...။
သည္လိုနဲ႕... အခ်ိန္ကာလက... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္... ဆိုတဲ့... အေရအတြက္ တခုကို... ေရာက္လာတဲ့အခါ... သည္ ကေလးငယ္ေလးဟာ... လမ္းေလွ်ာက္ဖို႕... မေျပာနဲ႕... ထိုင္ေတာင္ မထိုင္ႏိုင္ေသး... ပက္လက္ေလး... ျဖစ္ေနတံုး ဆိုေတာ့... အားလံုးက... ရင္နာေနရတယ္...။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... အမွန္တရားကို... ခ်စ္တတ္တဲ့သူေတြ အားလံုးဟာ... ဒဏ္ရာရခဲ့ပါျပီ...။
ခုေတာ့... သည္ဒဏ္ရာဟာ... အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာခဲ့ျပီ...။ အိုင္းအမာ... တခုလို... ဗမာျပည္ရဲ႕... ရင္ဘတ္ ေပၚမွာ... ဖုထစ္ေနတဲ့... သည္ဒဏ္ရာဟာ... အားလံုး... နာက်င္ေနရတဲ့... အနာတခုပါပဲ...။ သည္အနာဟာ... မျပယ္ေသးတဲ့ ဒဏ္ရာ... ပါပဲ...။
သင္ခန္းစာ တခ်ိဳ႕
ဒဏ္ရာေတြ... ရေတာ့... ေၾကာင္ေတြလို... က်ားေတြလို... ကိုယ့္ဒဏ္ရာေတြကို... ကိုယ့္လွ်ာနဲ႕... ကိုယ္... လ်က္ရတယ္...။ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ ၾကာလာေတာ့... ဒဏ္ရာေတြက... ျပင္းလာတယ္...။ က်ားနာေတြလိုပဲ... သည္ ဒဏ္ရာေတြကို... ထိမိရင္... ဘယ္သူမွ... မခံႏိုင္ဘူး...။ အလိုအေလ်ာက္ကို... ျပင္းျပင္းထန္ထန္... တုန္႕ျပန္ တတ္လာ ၾကတယ္...။
တခ်ို႕က... ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက... တိုက္ပြဲ၀င္ေနသူေတြကို... လက္ညွိဳးထိုးတယ္...။ တခ်ိဳ႕က... လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းေတြကို ေမးေငါ့တယ္...။ တခ်ိဳ႕က... ျပည္ပ ေရာက္ေနသူေတြကို... အျပစ္ဖို႕တယ္...။ တခ်ိဳ႕က... ျပည္သူလူထုၾကီးကို... မ်က္ေစာင္း ထိုးတယ္...။
ဘယ္လိုပဲ... ျဖစ္ျဖစ္... အားလံုးဟာ... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ကေပးလိုက္တဲ့... ဒဏ္ရာေတြ... ကိုယ္စီနဲ႕ပါ...။ ျပင္းထန္လာတဲ့... ဒဏ္ရာေတြမွာ... သင္ခန္းစာတခ်ိဳ႕ကို... ေတြ႕ရတယ္...။ အဲ သည္အခါ... ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္.. လွ်ာနဲ႕ လ်က္လို႕ မရေတာ့ဘူး...။
၁၉၈၈ ခုနွစ္... လူထုတိုက္ပြဲေတြ... အျမင့္ဆံုး အမွတ္ကို... ေရာက္ေနခ်ိန္မွာ... အျပင္းထန္ဆံုးေသာ... လူထု တိုက္ပြဲကို... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕ ... မေပါင္းစပ္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ ဒါဟာ... တကယ့္... အျဖစ္ အပ်က္ပါ..။ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ... ၁၉၈၈... လူထု အေရးေတာ္ပံုၾကီး... ေအာင္ပြဲနဲ႕ ေ၀းခဲ့တယ္။
လက္နက္ကိုင္... အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းမွာ.. အဲအေျခအေနနဲ႕... ပတ္သက္လို႕... အက်ိဳး အေၾကာင္း... အခ်က္ အလက္ေတြ... ရွိႏိုင္ ပါတယ္။ ဘာလို႕ေျပာႏိုင္လဲ... ဆိုေတာ့.. က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္... လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရး ထဲမွာ... ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတာ ေၾကာင့္ပါပဲ...။ သို႕ေသာ္လည္း... လူထုတိုက္ပြဲကို... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... မေပါင္းစပ္ ႏိုင္ခဲ့တဲ့... ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ၾကီးကို... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္တိုင္... မသိခ်င္ေယာင္... ေဆာင္ေန လို႕ေတာ့... မရပါဘူး...။
ေနာက္တခုကေတာ့... ဘံုရန္သူကို... အားလံုးက... သိေနၾကသည့္တိုင္... လက္ေတြ႕မွာ... အဖြဲ႕ အစည္း တိုင္းဟာ... ကိုယ့္အဖြဲ႕ အစည္း အတြင္းမွာကို... ၀ါဒေရးရာ... အယူအဆေရးရာ... ပုဂၢိဳလ္ေရးရာ... ဘာသာေရးရာ... အတြင္း ပဍိပကၡေတြနဲ႕... နပမ္းလံုးေနခဲ့ၾကတယ္...။ စည္းရံုးေရးအရ... ျပိဳကြဲေနခဲ့ ၾကတယ္...။ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ... ဆိုရွယ္လစ္ေတြ... မဆလေဟာင္းေတြ... တပ္ထြက္ေတြ... ဦးႏုလူေတြ... ဖဆပလေတြ... ခရစ္ယာန္ေတြ... ဗုဒၶဘာသာေတြ... အၾကမ္းမဲ့တိုက္ပြဲ... လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲ... ေသနတ္ တခ်က္မွ မေဖါက္ဖူးခဲ့တဲ့ေကာင္... ေထာင္မက်ခဲ့ဖူးတဲ့ေကာင္... ေတာင္ေက်ာ္ေတြ.... သေဘၤာသားေတြ... စာအုပ္သမားေတြ... စသည္ျဖင့္... စကားလံုးေတြ ေထာင္ခ်ီ ေနခဲ့တယ္..။ တဖြဲ႕ခ်င္းစီမွာ... ျပသနာေတြ... အမ်ိဳးစံုေနခဲ့ၾကျပီး... မွန္မွန္ကန္ကန္... မေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ ၾကတဲ့အခါ... ဘံုရန္သူ ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ... အမွန္ပါပဲ...။
သည္လိုနဲ႕... အဖြဲ႕အစည္းေတြဟာ... အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္အၾကာမွာ... တျဖည္းျဖည္း... အားနည္း လာတာပါပဲ...။ အုပ္စုေတြ ကြဲတယ္... အဖြဲ႕၀င္ေတြ ႏႈတ္ထြက္တယ္... ႏိုင္ငံရပ္ျခားေတြကို ထြက္သြားတယ္... စသည္ျဖင့္... အဖြဲ႕ေတြဟာ... အားနည္း လာတာပါပဲ...။ တဖြဲ႕ခ်င္းစီမွာ... အားနည္း လာတဲ့အခါ... အဲအဖြဲ႕ေတြ... စုစည္း ထားတဲ့... တပ္ေပါင္းစုေတြမွာလည္း... အားနည္းမႈေတြ... ျဖစ္လာေတာ့တာပဲ မဟုတ္လား...။ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ေတြ... အားနည္း လာတဲ့အခါ... ရန္သူ႕ဖိအားကို... တစံုတရာ... ခံစားလာရတာ... အမွန္ပါပဲ...။ သည္ အခါမွာ... ျငိမ္းအဖြဲ႕ေတြ... ေပၚေပါက္ လာေတာ့တာပါပဲ...။ သည္အခါ... လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြမွာ... ပိုလို႕ေတာင္... အခက္အခဲ... ၾကီးလာၾကရတာပါပဲ...။
ေနာက္တခုကလည္း... တေလွ်ာက္လံုးမွာ... ျငင္းခုန္ေနခဲ့ၾကတဲ့... အၾကမ္းမဖက္ (Non-violence Action) နဲ႕ အၾကမ္းဖက္ (Armed Struggle).. ကြဲလြဲ ေနမႈကလည္း... ဒီမိုကေရစီေရး... လႈပ္ရွားမႈၾကီးတခုလံုးကို... ရိုက္ခတ္ပါတယ္..။ LA က အမ်ိဳးသားေန႕ စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ... ဆရာစြမ္းရည္ ေျပာသြားခဲ့တဲ့... စကားကို... က်ေနာ္... အေတာ္ သေဘာက်ပါတယ္...။ အၾကမ္းဖက္ဖက္... အႏုဖက္ဖက္... အေရးၾကီးတာက... တခုခုကို... ဖက္ေနဖို႕ပါပဲ... ဆိုတဲ့... ဆရာ့စကားက... အလြန္တန္ဖိုးရွိတဲ့... စကားပါ...။
က်ိန္းေသတာတခုကေတာ့... လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... လူထုတိုက္ပြဲကို... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်...၊ စည္းရံုးေရး ျပိဳကြဲေနမႈေတြကို... မေျဖရွင္းႏိုင္သမွ်... ၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... က်န္တဲ့ တိုက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ေတြကို... မွန္မွန္ ကန္ကန္... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်... က်ေနာ္တို႕... ျမင္ခ်င္တဲ့... ကေလးေလး တေယာက္... သူ႕ ေျခေထာက္ေပၚ... သူ ရပ္ေနတာကို... ျမင္ရဖို႕... ေ၀းပါေသးသည္...ဟု... ယူဆမိပါေၾကာင္း...။ ။
(ေအာင္သာငယ္)
မိုးမခမီဒီယာ - မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္ပါသည္။
11 comments:
ေကာင္းတယ္ အကုိေရ က်ေနာ္လည္း အကုိလုိဘဲ
ခံစားရတယ္ အကိုၾကီးေရ။
လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... လူထုတိုက္ပြဲကို... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်...၊ စည္းရံုးေရး ျပိဳကြဲေနမႈေတြကို... မေျဖရွင္းႏိုင္သမွ်... ၊ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပြဲနဲ႕... က်န္တဲ့ တိုက္ပြဲ ပံုသ႑ာန္ေတြကို... မွန္မွန္ ကန္ကန္... မေပါင္းစပ္ႏိုင္သမွ်...
....................
ဒိထက္မွန္ကန္တဲ့ အေတြးအေခၚ မရွိႏိုင္..
ထပ္တူခံစားရတယ္ အန္ကယ္..........ႏွစ္ ၂၀ ေတာင္ နည္းနည္းေနာေနာမွမဟုတ္တာ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မ်ားရွိခဲ့ၾကရင္....................................။
ေမာင္မ်ိဳး..
ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား သြားျပီး
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ထား ခိုင္းေနတာလဲ..
ဘာအတြက္ ကိုယ္ခ်င္းစာရမွာလဲ....ဒီထိုင္ခုံ ဖယ္မေပးခ်င္ပါဘူး ဆိုေန မွ ..
တယ္..အလိုက္ ကန္းဆိုး မသိတဲ့ ကေလး ပဲ...
သြားျဖဲ ေလးေတြနဲ႕..ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိဘို႕ ေမွ်ာ္လင့္လာခဲ့ၾကတာ.. ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ မဟုတ္ဘူး..
၆၀ ရွိေတာ့မွာ.. မင္းတို႕ အဘိုး မေမြးခင္ ထဲ က ကြဲ႕..
ခုလဲ ဒီစကား ထပ္ေျပာေနၾကရင္ေတာ့...
အိမ္း....... ေနသာသပ..ေလညာက.....ပဲ.. ကေလးေလး ေရ...
ေသခ်ာဖတ္ျပီး ေသခ်ာမွတ္သားသြားပါတယ္..အစ္ကုိၾကီးေရ..။
ဖတ္ျပီး အေတြးေတြ ယူသြားတယ္ အစ္ကုိ။
ကိုေအာင္ - ခံစားခ်က္တူတာ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ
မမ၊ တူေမာင္မ်ိဳး၊ မစ္ရာ၊ ေကာင္းကင္ကို - လာဖတ္သြားၾကတာ ေက်းဇူးပါ။
ဖတ္သြားပါတယ္...အစ္ကို
ဒဏ္ရာကေတာ့နက္သထက္နက္လာတာေတာ့အမွန္ပဲ။
စိတ္ညစ္လိုက္တာ အကိုရာ။
ၿပန္တင္ေပးပါလား .............ကိုေအာင္သာငယ္။
ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား ကိုေအာင္သာငယ္ .................ၿပန္တင္ေပးမယ္ဆိုတာ။
ကိုေအာင္သာငယ္ ၿပန္တင္ေပးမယ္ ......ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား။
ၿဖစ္နိုင္ရင္ ေၿပာတာပါ။ နားပူတာ မဟုတ္ပါ။
မအယ္
Post a Comment