ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မွန္းမသိ
တတန္းျပီးတတန္း
အေသအခ်ာ စီထပ္ထားေသာ
ေတာင္တန္းမ်ားကို
ခက္ခဲစြာ အလြယ္တကူ ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးသည့္အခါ
အိမ္တလံုးကို
ျငိမ္သက္စြာ လိႈင္းထန္ေနသည့္ ပင္လယ္ထဲမွာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အေၾကာင္းမဲ့
က်ေနာ္ ၀ယ္ခဲ့သည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
ထိုအိမ္တြင္ က်ေနာ္ မေနပါ၊
ကံၾကမၼာကို အိမ္ငွား စားထားပါသည္။
အျပင္းေျပေလွ်ာက္လည္ေနေသာ
ကံေကာင္းလွသည့္ ၾကြက္တေကာင္ကို
လမ္းေပၚမွာ မေတာ္တဆ ဖမ္းမိသြားေသာ
ကံဆိုးေနသည့္ ေၾကာင္တေကာင္က
စိတ္အဆာေျပ ကစားသလိုမ်ိဳး
တစံုတေယာက္ကို ေဆာ့ကစားရန္အတြက္
နတ္ဆိုး ယက္လုပ္ထားေသာ ပိုက္ကြန္သည္
ယခု က်ေနာ့္ အိပ္ယာေပၚက ေစာင္တထည္ ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုေစာင္ကို ျခံဳရင္း
အိပ္ယာေပၚမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ ႏြမ္းလ်စြာ ေခြေခြကေလး
က်ေနာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနပါေသးသည္။
က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံရွိ
ထူးထူးျခားျခား ကမၻာမေက်ာ္ေသာ
သူလိုငါလို နံမည္ၾကီး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းတခုမွာ
က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည္၊
ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာ က်ေနာ့္ တကၠသိုလ္ ေန႕ရက္မ်ားမွာ
သူမတူေအာင္ပင္
က်န္ေသာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး၏ ေန႕ရက္မ်ားကဲ့သို႕
မဲေမွာင္ေနခဲ့ေလသည္၊
ထံုးစံအတိုင္း အစဥ္အလာမပ်က္
စာရြက္တရြက္ အေပၚမွာ က်ေနာ္ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
ထံုးစံအတိုင္း ဘြဲ႕၀တ္စံုထဲသို႕
အစဥ္အလာမပ်က္ က်ေနာ္ မ၀င္ခဲ့ဖူးပါ၊
အစဥ္အလာမပ်က္ ဘြဲ႕လက္မွတ္မွာလည္း
က်ေနာ့္ ဓါတ္ပံု ထံုးစံအတိုင္း မကပ္ခဲ့ဖူးပါ၊
ကံဆိုးလွစြာ
က်ေနာ္ ကံေကာင္းေနေခ်သည္တကား။
ခုတေလာ
က်ေနာ့္ ဂစ္တာတလံုးကလည္း
တီးခတ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း
တုန္တုန္ယင္ယင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ႏွင့္
တေယာသံခ်ည့္ ထြက္ေနေလသည္၊
ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတခုခု
သူ႕မွာရွိေနေၾကာင္း
က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
သူ႕ကို က်ေနာ္ အလုပ္ မျဖဳတ္ပစ္ပါ၊
နံရံေပၚမွာ အသာအယာ ျပန္ခ်ိတ္ထားပါသည္၊
စိတ္လက္ခ်မ္းသာစြာ သူ အိပ္ပါေစ၊
သူတပါး မေႏွာက္ယွက္ရ။
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္း
က်ေနာ့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားေသာ “မနက္ဖန္”က
ျပန္လွည့္လာရင္း
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ “မေန႕”အတြက္သာ
၀မ္းပမ္းတနဲ သူ ငိုေၾကြးေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ေလးေလးနက္နက္
က်ေနာ့္ကို ေျပာလာေသာအခါ
ဘာမွ် မစဥ္းစားပဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟက္ဟက္ပက္ပက္
က်ေနာ္ ရီေမာေနမိပါလိမ့္ဦးမည္၊
ထိုေန႕အမည္ကို ျပကၡဒိန္မွာ
က်ေနာ္ ၾကည့္မိေသာအခါ
“ယေန႕”ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
က်ေနာ့္မွာ
လမ္းတခုကို
က်ေနာ့္ နံေဘးက အတူ
ေလွ်ာက္မည့္သူတေယာက္ ရွိသည္၊
ၾကမ္းတမ္းေနေသာ က်ေနာ့္လက္မ်ားကို
ႏူးညံ့စြာ ထာ၀ရ ဆုပ္ကိုင္ထားမည့္
လက္ဖ၀ါး ေသးေသးေလး တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကို ေအးျမေစသည့္
ပူေႏြးေသာ ႏွလံုးသား တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ကို ေသရြာပါမည့္ အနမ္းတခု ေပးခဲ့ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး တစံု ရွိသည္၊
အေ၀းဆံုး အရပ္သို႕ က်ေနာ္ ထြက္ခြာသြားသည့္အခါ
အနီးဆံုး အရပ္မွ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဆီးၾကိဳေနမည့္
ခ်ိဳျမေသာ အသံတစံု ရွိသည္၊
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေသာအခါ
ေတးဆို ေခ်ာ့သိပ္တတ္သည့္ ရင္ဘတ္တခု ရွိသည္၊
ထို႕အတူ
“ေတာ္ေလး၀”၀င္သည့္ ဇနီးမယားတေယာက္
က်ေနာ့္မွာ မရွိပါ။
အခ်ိန္ရွိတုန္း
မရွိျခင္း ရွိျခင္းမ်ားကို
ေတြးေခၚစဥ္းစားထားဦး လူသား-ဆိုေသာ စာတမ္းၾကီးကို
ရုပ္ရွင္ကား ေၾကာ္ျငာမ်ားၾကား ေတြ႕လိုက္ရသည့္အခ်ိန္မွာ
က်ေနာ့္ အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံတျပားမွ မရွိပါ၊
ေနာက္တေန႕နံနက္တြင္မူ
ေၾကြးစာရင္းမ်ားစြာ
က်ေနာ့္မွာ ရွိေနပါလိမ့္မည္၊
ယခုအခါ
ရွိျခင္း မရွိျခင္းမ်ားကို စဥ္းစားရန္
က်ေနာ့္မွာ အခ်ိန္ မရွိပါ၊
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
က်ေနာ့္မွာ အလုပ္မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္သည့္အခါ
က်ေနာ့္မွာ
ဘာမွ်မလုပ္ပဲ ပိုက္ရံုသာ ပိုက္ထားရန္
လက္တစံု ရွိသည္၊
အေရမရ အဖတ္ မရေသာစာမ်ားကို ဖတ္ဖို႕
စာၾကည့္ မ်က္မွန္တလက္ ရွိသည္၊
သိပ္ေလးေလးနက္နက္ မေတြးဖို႕
ဦးေႏွာက္တလံုး ရွိသည္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ လြဲလွ်င္
က်န္သည့္အရာမ်ားကို သိပ္ မခံစားတတ္ေသာ
ႏွလံုးသားတခု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္အတြက္ ပိုလွ်ံေနသည့္ အခ်က္မွာ
က်ေနာ္ ရင္မဆိုင္ခ်င္ေသာ တစံုတခုမွ
တိမ္းေရွာင္ ထြက္ေျပးရန္အတြက္
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုေျခေထာက္မ်ားကို က်ေနာ္ လြမ္းပါသည္။
ATN
တတန္းျပီးတတန္း
အေသအခ်ာ စီထပ္ထားေသာ
ေတာင္တန္းမ်ားကို
ခက္ခဲစြာ အလြယ္တကူ ျဖတ္ေက်ာ္ျပီးသည့္အခါ
အိမ္တလံုးကို
ျငိမ္သက္စြာ လိႈင္းထန္ေနသည့္ ပင္လယ္ထဲမွာ
ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ အေၾကာင္းမဲ့
က်ေနာ္ ၀ယ္ခဲ့သည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
ထိုအိမ္တြင္ က်ေနာ္ မေနပါ၊
ကံၾကမၼာကို အိမ္ငွား စားထားပါသည္။
အျပင္းေျပေလွ်ာက္လည္ေနေသာ
ကံေကာင္းလွသည့္ ၾကြက္တေကာင္ကို
လမ္းေပၚမွာ မေတာ္တဆ ဖမ္းမိသြားေသာ
ကံဆိုးေနသည့္ ေၾကာင္တေကာင္က
စိတ္အဆာေျပ ကစားသလိုမ်ိဳး
တစံုတေယာက္ကို ေဆာ့ကစားရန္အတြက္
နတ္ဆိုး ယက္လုပ္ထားေသာ ပိုက္ကြန္သည္
ယခု က်ေနာ့္ အိပ္ယာေပၚက ေစာင္တထည္ ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုေစာင္ကို ျခံဳရင္း
အိပ္ယာေပၚမွာ
ေပ်ာ္ရႊင္ ႏြမ္းလ်စြာ ေခြေခြကေလး
က်ေနာ္ မတ္တပ္ရပ္ေနပါေသးသည္။
က်ေနာ္တို႕ႏိုင္ငံရွိ
ထူးထူးျခားျခား ကမၻာမေက်ာ္ေသာ
သူလိုငါလို နံမည္ၾကီး တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းတခုမွာ
က်ေနာ္ ေက်ာင္းတက္ခဲ့သည္၊
ေရႊေရာင္ေတာက္ပေသာ က်ေနာ့္ တကၠသိုလ္ ေန႕ရက္မ်ားမွာ
သူမတူေအာင္ပင္
က်န္ေသာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား အားလံုး၏ ေန႕ရက္မ်ားကဲ့သို႕
မဲေမွာင္ေနခဲ့ေလသည္၊
ထံုးစံအတိုင္း အစဥ္အလာမပ်က္
စာရြက္တရြက္ အေပၚမွာ က်ေနာ္ ဘြဲ႕ရခဲ့သည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
ထံုးစံအတိုင္း ဘြဲ႕၀တ္စံုထဲသို႕
အစဥ္အလာမပ်က္ က်ေနာ္ မ၀င္ခဲ့ဖူးပါ၊
အစဥ္အလာမပ်က္ ဘြဲ႕လက္မွတ္မွာလည္း
က်ေနာ့္ ဓါတ္ပံု ထံုးစံအတိုင္း မကပ္ခဲ့ဖူးပါ၊
ကံဆိုးလွစြာ
က်ေနာ္ ကံေကာင္းေနေခ်သည္တကား။
ခုတေလာ
က်ေနာ့္ ဂစ္တာတလံုးကလည္း
တီးခတ္လိုက္သည့္အခါတိုင္း
တုန္တုန္ယင္ယင္ ဆြဲဆြဲငင္ငင္ႏွင့္
တေယာသံခ်ည့္ ထြက္ေနေလသည္၊
ေဖာ္မျပႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းတခုခု
သူ႕မွာရွိေနေၾကာင္း
က်ေနာ္ ေကာင္းေကာင္း သိပါသည္၊
သို႕ေသာ္လည္း
သူ႕ကို က်ေနာ္ အလုပ္ မျဖဳတ္ပစ္ပါ၊
နံရံေပၚမွာ အသာအယာ ျပန္ခ်ိတ္ထားပါသည္၊
စိတ္လက္ခ်မ္းသာစြာ သူ အိပ္ပါေစ၊
သူတပါး မေႏွာက္ယွက္ရ။
ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ရင္း
က်ေနာ့္ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားေသာ “မနက္ဖန္”က
ျပန္လွည့္လာရင္း
ေပ်ာက္ဆံုးသြားေသာ “မေန႕”အတြက္သာ
၀မ္းပမ္းတနဲ သူ ငိုေၾကြးေနရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း
ေလးေလးနက္နက္
က်ေနာ့္ကို ေျပာလာေသာအခါ
ဘာမွ် မစဥ္းစားပဲ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ဟက္ဟက္ပက္ပက္
က်ေနာ္ ရီေမာေနမိပါလိမ့္ဦးမည္၊
ထိုေန႕အမည္ကို ျပကၡဒိန္မွာ
က်ေနာ္ ၾကည့္မိေသာအခါ
“ယေန႕”ဟု ေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
က်ေနာ့္မွာ
လမ္းတခုကို
က်ေနာ့္ နံေဘးက အတူ
ေလွ်ာက္မည့္သူတေယာက္ ရွိသည္၊
ၾကမ္းတမ္းေနေသာ က်ေနာ့္လက္မ်ားကို
ႏူးညံ့စြာ ထာ၀ရ ဆုပ္ကိုင္ထားမည့္
လက္ဖ၀ါး ေသးေသးေလး တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကို ေအးျမေစသည့္
ပူေႏြးေသာ ႏွလံုးသား တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ကို ေသရြာပါမည့္ အနမ္းတခု ေပးခဲ့ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး တစံု ရွိသည္၊
အေ၀းဆံုး အရပ္သို႕ က်ေနာ္ ထြက္ခြာသြားသည့္အခါ
အနီးဆံုး အရပ္မွ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဆီးၾကိဳေနမည့္
ခ်ိဳျမေသာ အသံတစံု ရွိသည္၊
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေသာအခါ
ေတးဆို ေခ်ာ့သိပ္တတ္သည့္ ရင္ဘတ္တခု ရွိသည္၊
ထို႕အတူ
“ေတာ္ေလး၀”၀င္သည့္ ဇနီးမယားတေယာက္
က်ေနာ့္မွာ မရွိပါ။
အခ်ိန္ရွိတုန္း
မရွိျခင္း ရွိျခင္းမ်ားကို
ေတြးေခၚစဥ္းစားထားဦး လူသား-ဆိုေသာ စာတမ္းၾကီးကို
ရုပ္ရွင္ကား ေၾကာ္ျငာမ်ားၾကား ေတြ႕လိုက္ရသည့္အခ်ိန္မွာ
က်ေနာ့္ အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ပိုက္ဆံတျပားမွ မရွိပါ၊
ေနာက္တေန႕နံနက္တြင္မူ
ေၾကြးစာရင္းမ်ားစြာ
က်ေနာ့္မွာ ရွိေနပါလိမ့္မည္၊
ယခုအခါ
ရွိျခင္း မရွိျခင္းမ်ားကို စဥ္းစားရန္
က်ေနာ့္မွာ အခ်ိန္ မရွိပါ၊
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္
က်ေနာ့္မွာ အလုပ္မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္သည့္အခါ
က်ေနာ့္မွာ
ဘာမွ်မလုပ္ပဲ ပိုက္ရံုသာ ပိုက္ထားရန္
လက္တစံု ရွိသည္၊
အေရမရ အဖတ္ မရေသာစာမ်ားကို ဖတ္ဖို႕
စာၾကည့္ မ်က္မွန္တလက္ ရွိသည္၊
သိပ္ေလးေလးနက္နက္ မေတြးဖို႕
ဦးေႏွာက္တလံုး ရွိသည္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ လြဲလွ်င္
က်န္သည့္အရာမ်ားကို သိပ္ မခံစားတတ္ေသာ
ႏွလံုးသားတခု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္အတြက္ ပိုလွ်ံေနသည့္ အခ်က္မွာ
က်ေနာ္ ရင္မဆိုင္ခ်င္ေသာ တစံုတခုမွ
တိမ္းေရွာင္ ထြက္ေျပးရန္အတြက္
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုေျခေထာက္မ်ားကို က်ေနာ္ လြမ္းပါသည္။
12 comments:
သက္တန္႕ေရာင္စံု သစ္ပင္ေလးနဲ႔ ခ်ိဳးငွက္ ပံုေလးက လွတယ္ အကိုၾကီး...
ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာမွ လြဲလ်င္ က်န္သည္႔အရာမ်ား
သိပ္မခံစားတတ္ေသာ ႏွလံုးသားၾကီး တခု ရွိေနၿပီဘဲ ေတာ္ၿပီေပါ႔ အကိုရဲ ႔...
အကို ခုတေလာ သက္တန္႔ေတြေပၚ အာရံုက်ေနတယ္ထင္ပ...
mie nge
သိပ္ေလးေလးနက္နက္ မေတြးဖို႕
ဦးေႏွာက္တလံုး ရွိသည္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ လြဲလွ်င္
က်န္သည့္အရာမ်ားကို သိပ္ မခံစားတတ္ေသာ
ႏွလံုးသားတခု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္အတြက္ ပိုလွ်ံေနသည့္ အခ်က္မွာ
က်ေနာ္ ရင္မဆိုင္ခ်င္ေသာ တစံုတခုမွ
တိမ္းေရွာင္ ထြက္ေျပးရန္အတြက္
ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္း မရွိျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္၊
ထိုေျခေထာက္မ်ားကို က်ေနာ္ လြမ္းပါသည္။
ဘယ္လိုမ်ား ေတြးမိလဲ အားက်သြားပါတယ္။
ဘယ္လိုဖတ္ဖတ္ ႀကိဳက္တယ္။ ခ်ျပရ တပုဒ္လံုးျဖစ္ေရာ့မယ္။ ေလးစားပါတယ္ အကိုေရ....
သိပ္ေလးေလးနက္နက္ မေတြးဖို႕
ဦးေႏွာက္တလံုး ရွိသည္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ လြဲလွ်င္
က်န္သည့္အရာမ်ားကို သိပ္ မခံစားတတ္ေသာ
ႏွလံုးသားတခု ရွိသည္၊
အင္းးးးးးး အဲ့လုိမ်ိဳး ေနတတ္ရင္လဲ ေကာင္းမယ္နဲ႕ တူတယ္ေနာ့္ း)
ေလးစားလ်က္
ေတာင္ေပၚသား
က်ေနာ့္မွာ
လမ္းတခုကို
က်ေနာ့္ နံေဘးက အတူ
ေလွ်ာက္မည့္သူတေယာက္ ရွိသည္၊
ၾကမ္းတမ္းေနေသာ က်ေနာ့္လက္မ်ားကို
ႏူးညံ့စြာ ထာ၀ရ ဆုပ္ကိုင္ထားမည့္
လက္ဖ၀ါး ေသးေသးေလး တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ ႏွလံုးသားကို ေအးျမေစသည့္
ပူေႏြးေသာ ႏွလံုးသား တစံု ရွိသည္၊
က်ေနာ့္ကို ေသရြာပါမည့္ အနမ္းတခု ေပးခဲ့ေသာ
ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး တစံု ရွိသည္၊
အေ၀းဆံုး အရပ္သို႕ က်ေနာ္ ထြက္ခြာသြားသည့္အခါ
အနီးဆံုး အရပ္မွ က်ေနာ့္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဆီးၾကိဳေနမည့္
ခ်ိဳျမေသာ အသံတစံု ရွိသည္၊
ေပ်ာ္ရႊင္စရာမ်ားေၾကာင့္ က်ေနာ္ ၀မ္းနည္းစြာ ငိုေၾကြးေသာအခါ
ေတးဆို ေခ်ာ့သိပ္တတ္သည့္ ရင္ဘတ္တခု ရွိသည္၊
ထို႕အတူ
“ေတာ္ေလး၀”၀င္သည့္ ဇနီးမယားတေယာက္
က်ေနာ့္မွာ မရွိပါ။
တဲ့ အေတာ္ေလးၾကိဳက္ပါသည္ ကဗ်ာကုိေတာ့မေ၀ဖန္ရဲေတာ့ပါ ကုိယ္ကေ၀ဖန္ႏုိင္ေလာက္ေသာ အဆင့္မရွိ၍ျဖစ္သည္။ ေျပာႏုိင္သည္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးေကာင္းပါသည္။
အင္း .... အိုင္ေဆး ကိုသိန္းေမာင္...
ဒီကိုေအာင္သာငယ္ ဆိုတဲ့ လူတေယာက္ ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေစာင့္ၾကည့္ဖို ့လိုအပ္ေနျပီ ...
ေလာကၾကီးကို ေဇာက္ထိုးထားျပီး ကန္ ့လန္ ့ျဖတ္စိတ္ကူးေတြ နဲ ့ေျပာင္းျပန္ ေတြ ေတြးေနျပီ ဆိုေတာ့ အႏ ၱရာယ္ ရွိေနျပီေနာ္ ။ သူ ့အတြက္လား ၊ သူမ်ားအတြက္လား ဆိုတာေတာ့ ခုခ်ိန္မွာ တပ္အပ္ မေျပာနူိင္ေသးဘုူး ။
( စားပုလင္း ကင္းေကာင္ ရဲ ့ မွတ္ခ်က္ )....
လက္ႏွစ္ဘက္ ရွိတာ ပိုက္မထားခ်င္ရင္ ခါးေထာက္ထားပါ ။
ေျပးစရာ ေျခေထာက္မရွိရင္ သူမ်ားကို ေတာင္အဆင္းဘီးတြန္းလႊတ္ေပးလိုက္ပါ ။
အိပ္ကပ္ထဲ ပိုက္ဆံတျပားမွ မရွိလဲ အေရးမၾကီၤးဘူးေလ ။ခရက္ဒစ္ကဒ္ေတြ ရွိေနတာဘဲဟာ ..ဟိဟိ ဘာေတြ ပူေနတာတုန္း အကိုငယ္ၾကီးေရ...
ဆန္ ့က်င္ဘက္ အရာေတြ တူတူပူးကပ္ေရးထားတာ လိုက္ဖတ္ရင္း လူလဲ ဖ်ားခ်င္သလို ျဖစ္သြားျပီ ...
း((
ခင္တဲ ့ ညီမ
ကိကီ..
ဆန္ ့က်င္ဘက္ အရာေတြ တူတူပူးကပ္ေရးထားတာ လိုက္ဖတ္ရင္း လူလဲ ဖ်ားခ်င္သလို ျဖစ္သြားျပီ ...
း((
အေပၚကတေယာက္ေရးတာ copy past လုပ္သြားတယ္
အဆင္ေျပပါေစ
(mama)
က်မဘေလာ႔ေလးကိုလာလည္တဲ႔အတြက္
အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္.သက္တန္႔ေရာင္
စုံသစ္ပင္ေလးကိုလာျပီးခံစားသြားပါတယ္ရွင္။
ေနာက္လဲလာအားေပးပါမယ္။
ေလးစားလ်ွက္
ျမတ္ေလးငုံ
အစ္ကို ေအာင္သာငယ္ေရ.....
မွတ္စု ကဗ်ာရွည္ေလးတစ္ပုဒ္ကို လာဖတ္ျဖစ္ပါတယ္...
((အေသအခ်ာ ေတြးၾကည့္သည့္အခါ
က်ေနာ့္မွာ
ဘာမွ်မလုပ္ပဲ ပိုက္ရံုသာ ပိုက္ထားရန္
လက္တစံု ရွိသည္၊
အေရမရ အဖတ္ မရေသာစာမ်ားကို ဖတ္ဖို႕
စာၾကည့္ မ်က္မွန္တလက္ ရွိသည္၊
သိပ္ေလးေလးနက္နက္ မေတြးဖို႕
ဦးေႏွာက္တလံုး ရွိသည္၊
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွ လြဲလွ်င္
က်န္သည့္အရာမ်ားကို သိပ္ မခံစားတတ္ေသာ
ႏွလံုးသားတခု ရွိသည္၊ )))
ဒါေတြ ညီမေလးမွာလဲ ရိွတယ္ အစ္ကိုရဲ႕
ခင္မင္ေလးစားလွ်က္ပါေနာ္
ႏွင္းေဟမာ
အကုိေရ ဘယ္သူကမွ ကဗ်ာကုိသိပ္မေျပာၾကေပမဲ႔ က်ေနာ္႔ကုိေတာ႔ေျပာခြင္ျပဳပါဗ်ာ.....( အကုိေပးတဲ႔ အေတြး) သိပ္ကုိေကာင္းပါတယ္ ဆန္႔ေတြးနုိင္မယ္ဆုိမမ်ားၾကိးပါ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြရဲ႕ ေပါင္းစပ္ရာ ၊ ဗလာျဖစ္တဲ႔ ကုိယ္ ၊ စသျဖင္႔ အက်ယ္ၾကီးပါ ၊ ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ေနာက္ပုိင္းမွာ နဲနဲ ေပါ႔ သြားတယ္လုိ႔ခံစားရတယ္အကုိ ၊ ( ပယ္ရယ္စတီြဳင္ကာ ) ကုိေရးခ်င္တယ္ လုိ႔က်ေနာ္ထင္မိတယ္အကုိ .....အမွန္အတုိင္းေျပာရင္ ေခါင္စဥ္ကုိလဲ အားမရဘူးအကုိရယ္ ၊ အကုိေပးလိုက္တဲ႔ အေတြးစကုိ ေတာ႔ က်ေနာ္ မနက္ျဖန္အထိ ဆဲြဆန္႔မိလိမ္႔ဦးမယ္ထင္တယ္....၊ ေ၀ဖန္ သလုိျဖစ္ရင္ခြင္႔လြတ္ဗ်ာ စာလံုးတစ္လံုးတုိင္းကုိ ရင္နဲ႔ ေရးသြားတယ္ဆုိတာကုိေတာ႔ က်ေနာ္အာမခံတယ္အကုိ... မျပည္႔စံုေသးတာေတာ႔ခြင္႔လြတ္ဗ်ာ က်ေနာ္ၾကိဳးစားေနပါတယ္....
ကိုဟန္ေရ႕...
ကဗ်ာေတြကို ေ၀ဖန္ေပးတဲ့ အတြက္လည္း အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္...
ခုေနာက္ဆံုးေရးတဲ့ ကဗ်ာကေတာ့ သစ္ပင္တပင္ရဲ႕ မထြက္ေျပး မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္မႈကို ရည္ရြယ္ေရးထားတာပါ... ရည္ရြယ္ရာကို မေရာက္ခဲ့ရင္ ဆက္လက္ျပီး ထပ္မံၾကိဳးစားဖို႕ လိုေနေသးတယ္ဆိုတာ လက္ခံရမွာေပါ့... လူတေယာက္နဲ႕ သူ႕အမည္နာမ မလိုက္ဖက္တဲ့အတြက္ ေမြးဖြား အမည္ေပးခဲ့တဲ့ မိဘကို အျပစ္ေျပာလို႕ ရမလား... ေခါင္းစဥ္နဲ႕ ကဗ်ာ မလုိက္ဖက္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာကိုပဲ အျပစ္တင္လိုက္ပါ... ေက်းဇူးအထူးပါကိုဟန္ေရ႕...
အစ္ကုိေရ
ကဗ်ာေလးလာဖတ္သြားတယ္
အေတြးေတြ ျပည့္ေနတဲ ့ကဗ်ာေတြကုိ
ၾကဳိက္ပါတယ္ အစ္ကုိ ့ကဗ်ာေတြဖတ္
တာအဲတာ အဓိကပါ
ေက်းဇူးအစ္ကုိ
ခင္တဲ ့ရန္ကုန္သား
ေအးျမသာယာရွိပါေစ
အစ္ကိုေရ ကဗ်ာေလး အရမ္းလွတယ္။ကဗ်ာကို ျပန္ရွင္းျပတာ ဖတ္ရေပမယ့္လည္း ေပါ့မသြားပါဘူး။
ပိုႏွစ္သက္မိပါတယ္...
Post a Comment