က်ေနာ့္ရဲ႕ စြန္းထင္းမႈေတြထဲမွာ ကိုယ္တိုင္ ပါ၀င္စြန္းထင္းသြားတဲ့ ညီငယ္ တေယာက္ရဲ႕ အမွတ္တမဲ့ ေပက်ံသြားတဲ့ ေဆးစက္ေလး တခုပါ။ က်ေနာ္က ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္စြာနဲ႕ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ (ေက်းဇူးပါ ညီေလး)
“လူသား”
ေျပးထြက္မယ္အလုပ္မွာ
ေလာကရဲ႕ေလကို ကိုယ္က
တဝၾကီး ရွဴရိွဳက္မိျပီးေနျပီေလ
ဒီလိုနဲ႕
သူၾကိဳးဆြဲသမွ်
ေကြးေနေအာင္ကျပရေတာ့တယ္...
(ကိုလူေထြး)
(လူသား = သစ္ပင္)
သိပ္မကြာပါဘူးလားလို႕...
3 comments:
အခုလို အေရးတယူ ေဖာ္ျပေပးတာကို ဝမ္းသာဂုဏ္ယူမိပါတယ္ အကိုေအာင္သာငယ္ေရ...
းဝ)
လူသား=သစ္ပင္
ဟိဟိ ေကာင္းတယ္ဗ်.....
ကိုေလးထူ ကဘယ္ကိုေျပးသြားတာလဲ? ကဗ်ာေလးတိုတိုေလးနဲ႕ထိထိ မိမိရွိတယ္
Post a Comment