Sep 24, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၅)

“သစ္ပင္”

၀ဋ္နာကံနာ ထိထားေတာ့
သက္ရွိခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္တူတာေတာင္
ဘယ္အရပ္ကိုမွ မသြားႏိုင္ပါဘူး...
ခုတ္ထစ္ျဖတ္ခ်သမွ်လည္း
ငုတ္တုပ္ ထိုင္ခံရရွာတယ္...


ATN

8 comments:

ခေရညိဳ said...

သစ္ပင္ပါဆိုမွပဲ

Anonymous said...

ႏြယ္ပင္ဆို အထက္ကို တက္တက္သြားတယ္။
ေၿမေလွ်ာက္ပင္ေခၚမလား ၿမင္းခြာရြက္ေတြဆို ေရွ ့ေတြ ေဘးေတြ သြားတယ္။
ေၿခြခ်ခံရရင္ေတာင္ ရြက္က်ပင္ေပါက္လို အပင္က အပင္ၿပန္ၿဖစ္တယ္။

မအယ္

ကိုလူေထြး said...

လူသား
ေျပးထြက္မယ္အလုပ္မွာ
ေလာကရဲ႕ေလကို ကိုယ္က
တဝၾကီးရႈရိွဳက္မိျပီးေနျပီေလ
ဒီလိုနဲ႕
သူၾကိဳးဆြဲသမွ်
ေကြးေနေအာင္ကျပရေတာ့တယ္...

(လူသား = သစ္ပင္)
သိပ္မကြာပါဘူးလားလို႕...

းဝ)

ကိုလူေထြး said...

တကယ္ေတာ့
ကဗ်ာဆိုတာ
ဝဋ္နာကံနာ...

ေမာင္ေခ်ာႏြယ္

(ကဗ်ာ = သစ္ပင္)

ဒါလဲျဖစ္ႏိုင္တာပဲ

းဝ)

အိျႏၵာ said...

ႊအကို...

ေနၾကာေတြဟာ..
ေနပူထဲမွာ ၀ါ ၾကတာ...

ေရႊရတုမွတ္တမ္း said...

ကိုလူထြင္းေျပာမွပဲကိုယ့္ကုိယ္က္ို ကဗ်ာ မွန္းသိေတာ့တယ္....
ေမကဗ်ာ နဲ႕ ကဗ်ာဘြဲ႕မွဴး ေတာ့ဟုတ္ပါဘူးေနာ္ း))

Angel Shaper said...

ေအာ္.......သစ္ပင္ေလးရဲ့ ဘ၀။

mama said...

ကဗ်ာေလး က လွေပမဲ့
ေၾကကြဲ ဖြယ္
အေကာင္းဖကိ္က လွည့္ေတြးေလ
ကိုယ္က ၀ဋ္လို႕ ထင္ေပမဲ့
တခ်ိဳ႕ အပင္ေတြက ခုတ္မွ ပိုးသီး တတ္တယ္
အကိုင္း ခ်ိဳင္ေပးမွ ပိုထြားလာတယ္
အရြက္ေျခြေပးမွ ပိုပြင့္လာတတ္တယ္

ခင္မင္ေသာ
(mama)