အသိေပးေတာင္းပန္ျခင္း

အခုတေလာ အလုပ္အရမ္းရႈပ္ေနပါတယ္။ အလုပ္ရွာရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနတာပါ။ အစိုးရရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေရး ပရိုဂရမ္တခုဆီလည္း ေန႕တိုင္း မနက္မိုးလင္းတာနဲ႕ သြားေနရ ပါတယ္။ ျပီးတာနဲ႕ အဲသည္ ပရိုဂရမ္က Job Listing Board မွာတင္ထားတဲ့ လိပ္စာေတြ အတိုင္း အလုပ္ရွင္ေတြရွိရာ သြားရတာပါ။ လူက ကားေပၚမွာခ်ည့္ တခ်ိန္လံုး။ ျမိဳ႕တကာျမိဳ႕ လည္း ခုမွပဲ ေရာက္ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ လမ္းေတြလည္း အေတာ္ ႏွံ႕ေနပါျပီ။ တပတ္မွာ ၇ ရက္ လံုး လူက လမ္းေပၚမွာခ်ည့္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အလုပ္ကေတာ့ ဘယ္ခါရမလဲ မသိ၊ ဓါတ္ဆီဖိုး ကေတာ့ အေတာ္ထိေနပါျပီ။ ဗ်ဴးရတဲ့ အင္တာဗ်ဴးေတြကလည္း မနည္း၊ အေမးခံရတဲ့ ေမးခြန္းေပါင္းကလည္း ေသာင္း ေျခာက္ ေထာင္၊ လူကလည္း နည္းနည္းေတာ့ အူေၾကာင္က်ား ျဖစ္ခ်င္ေနပါျပီ။

ဒါေၾကာင့္ စာေတြလည္း သိပ္ မေရးျဖစ္ပါ။ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း လူက ပင္ပမ္းေနပါျပီ။ ဘာမွလည္း သိပ္ မေတြးျဖစ္ မစဥ္းစားျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ သိပ္လည္း အခ်ိန္ မရေတာ့ စာေတြ မေရးႏိုင္ သေလာက္ပါပဲ။ စိတ္ထဲမွာ ေရးခ်င္တာေတြကတာ့ အမ်ားၾကီးပါ။ ကိုပီတိ ေျပာသလို အေၾကြးေတြလည္း ရွိေနေသး။ သည္ၾကားထဲမွာ ကဗ်ာေတြကေတာ့ ကားေမာင္းရင္းလည္း ေခါင္းထဲ ၀င္၀င္လာ တတ္တာမို႕ ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာကေတာ့ ဘေလာ့မွာ ေရွ႕ေလွ်ာက္ဆို စာေတြထက္ ကဗ်ာေတြသာ ပိုျပီး အေတြ႕ရ မ်ားပါလိမ့္မယ္လို႕ အသိေပးခ်င္ တာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႕ စာေတြ ဖတ္ခ်င္လို႕ လာလည္တဲ့ ညီအကို ေမာင္ႏွမေတြ၊ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းေတြ၊ စာဖတ္သူေတြကို အားနာတယ္။ အဲသည္အတြက္ ၾကိဳတင္ျပီးေတာ့ အသိေပး ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါပဲ။ အခ်ိန္ရရင္ အခြင့္အေရး ေပးရင္ေတာ့ စာေတြ ေရးျဖစ္ပါဦးမယ္။ သည္ၾကားထဲမွာေတာ့ အားလံုး အတြက္ ဖတ္ဖို႕ေကာင္းတာေလးေတြ ေတြ႕ခဲ့ရင္လည္း ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပး သြားပါ့မယ္။

အားလံုးပဲ အစစ အရာရာ အဆင္ေျပၾကပါေစ။