ကဗ်ာဆရာ၏ ခရုခြံမ်ား

ကမန္းကတမ္း တက္စီးမိေသာကား
လမ္းတ၀က္မွ မွားမွန္းသိျပီး
ခရီးခြတ္လပ္တြင္
မွတ္တိုင္ မွားဆင္းသြားခဲ့ျပန္ေသာ ေႏြဦးတခု...

ေလအေ၀ွ႕တြင္ ေမ်ာပါ ကခုန္ေနျပီး
လွပစြာ အေရာင္စံုသေလာက္
ရင္ခုန္သံမပါေသာ ဆပ္ျပာပူေဖာင္းမ်ား...

အသံမဲ့ တတိတိ ခုတ္ထစ္ျခင္းကို
လည္စင္းခံေပးေနရေသာ
ထြက္မေျပးႏိုင္သည့္ သစ္ပင္တပင္...

မည္သို႕ေသာအေၾကာင္းႏွင့္မွ်
ေရႊခ်သိမ္းဆည္းထားရန္မလိုေသာ
အပိုအလို မရွိ အတိအက် ရံႈးနိမ့္မႈမ်ား...

ဒဏ္ရာ မက်က္ႏိုင္ေသာ အလြမ္းမ်ားသာ
အလြဲလြဲ အမွားမွား ဖူးပြင့္ရာ
အသည္းမမာႏိုင္ေတာ့ေသာ ေက်ာက္ဖ်ာတခ်ပ္...

အခ်ိန္ကာလကို အဆံုးစြန္ စိန္ေခၚခဲ့ေသာ
မာရသြန္တန္းေက်ာ္ေျပးပြဲတြင္
တမင္သက္သက္ ေခ်ာ္လဲခဲ့သည့္
ရက္စက္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အတုမ်ား...

မုန္တိုင္းထန္ေသာပင္လယ္ႏွင့္
မီးလွ်ံကႏၱာရကို လည္ပင္းဖက္ရင္း
သိုင္းကြက္နင္းကာ
အိမ္ျပန္လာေသာ အရြဲ႕တိုက္ ျပကၡဒိန္ တခ်ပ္...

အနာဂတ္ မယံုစိတ္က
အတိတ္သို႕ လွည့္လွည့္ျပန္ခိုင္းေနေသာ
နံရံေပၚမွ ရွည္ရွည္ေမ်ာေမ်ာ အရိပ္မ်ား...

ဦးတည္ရာမဲ့ ပ်ံ၀ဲေနသည့္ ပိုးစံုးၾကဴးတအုပ္ႏွင့္
ရုတ္ရုတ္သည္းသည္း
စီးခ်င္းထိုးပြဲက်င္းပခဲ့ရေသာ အထီးက်န္ည တည...

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတာင္းခံရင္း
ၾကိဳး ဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းထံမွ
တစစီ လြင့္ပ်ံက်လာေသာ ေအးစက္စက္မာယာမ်ား...

ျမိဳ႕ပ်က္တခု၏ မ်က္ႏွာစာတြင္
ေ၀းကြာလြင့္စင္ျခင္း၏ေျခရာကို
လိုက္လံရွာေဖြေနခဲ့ေသာ အေတာင္က်ိဳး လိပ္ျပာတေကာင္...

အလင္းေရာင္ကိုယ္စား ေတာက္ပရင္း
လမ္းမွားသြားခဲ့ရသည့္ ခရီးအတြက္
ငိုျငည္းေနေသာ မီးစာကုန္ဆီခမ္း မွန္အိမ္မ်ား...

အခန္းေဒါင့္အေမွာင္ထုထဲ
ငူငူေငါင္ေငါင္ ရပ္ေနသည့္
တီးခတ္သူမဲ့ အျဖဴေရာင္ အိုးကြဲ ဂစ္တာတလက္...

ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ ေအးစက္စက္ နွင္းအတုမ်ားျဖင့္
အလြန္တရာ ခါးသီး အိုက္စပ္ပူေလာင္ေနေသာ
အေယာင္ေဆာင္ ေဆာင္းနံနက္ခင္းမ်ား...

တစံုတေယာက္ မၾကားရက္ေသာ ေတးတပုဒ္ႏွင့္
တစံုတေယာက္ မၾကည့္ရက္ေသာ ပန္းခ်ီတကား
သိမ္းဆည္းသိုေလွာင္ထားရာ စကၠဴပံုးလြတ္တပံုး...

ထိုအရာမ်ားအားလံုးမွာ
ကဗ်ာဆရာတေယာက္
ကမ္းေျခတေလွ်ာက္မွ
ေကာက္ယူလာျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။

ATN
ဇူလိုင္ ၆၊ ၂၀၀၉