Sep 27, 2009

စြန္းထင္းမႈ (၁၅)

“ခ်စ္သူ”

ငါ့နံရိုးတေခ်ာင္းေလ...
ငါ ေကာင္းေကာင္း မေကာင္းေကာင္း
ခဏခဏ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျပီး မၾကည့္ဘူး...
ငါ့ကို ခ်စ္ရံုပဲ ခ်စ္တယ္..
သည္လိုနဲ႕
သူ႕ေရွ႕မွာ ပံုခ်ပစ္လိုက္မိတယ္..
ငါ့ဘ၀ၾကီးတခုလံုး...
ခုေတာ့
သူ ျပံဳးေနတာ
ငါ ေတြ႕ခဲ့...


ATN

9 comments:

mama said...

လွ လိုက္တာ ကဗ်ာေလးက
စြန္းထင္းေပမဲ့ လွပတဲ့ ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ
စြန္းထင္းမွုေလး ပါ

ခ်မ္းေျမ႕ပါေစ ရွင္

Anonymous said...

အခ်စ္အတြက္ စြန္းထင္းေနေစခဲ့တာပဲ။ ခ်စ္သူအျပံဳးက ေအးခ်မ္းပါတယ္ေနာ္။

လင္းေနကို said...

မဂၤလာပါဗ်ာ

ေရတမာ said...

ေရးတတ္လိုု္က္တာ။ ၾကည္ၾကည္ႏႈးႏႈးေလး

Moe Cho Thinn said...

ကဗ်ာေလးထဲက အျပံဳးကို အျပင္မွာေတာင္ ေတြ႔လိုက္ရသလို ခံစားမိတယ္။

ပုံ့မေ said...

ေကာင္းေကာင္း ဆိုးဆိုး ခ်စ္ရံုပဲခ်စ္တယ္ဆို လံုေလာက္ပါျပီ..... :)

ခ်စ္ရတဲ့သူက ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ေနပါေစ ခ်စ္ေနရင္ပဲ ျပည့္စံုျပီေပါ့ေနာ....

အစ္ကိုေရ ကဗ်ာေလး လာခံစားပါတယ္...ဖတ္ျပီး ျပံဳးမိပါရဲ့ :)

ခေရညိဳ said...

အင္း အခ်စ္စစ္ဆိုတာထင္တယ္ေနာ္

Angel Shaper said...

နံရိုးေလး ထာ၀ရျပံဳးႏိုင္ပါေစေနာ္။ လွလိုက္တဲ့ကဗ်ာ။

ကုိေပါ said...

ကဗ်ာေလးလွတယ္။

ဒါထက္ နံ႐ုိးဘယ္ႏွစ္ေခ်ာင္း ရွိခဲ့ပါသလဲ။ း-)