ငါ့ ငယ္ဘ၀ ျပန္သတိရခဲ့တဲ့ေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ အျဖဴစင္ခဲ့ဆံုးေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ စာရြက္ေတြေပၚမွာ ငါ ဘာမွ မေရးျခစ္ခဲ့ဘူးတဲ့ ေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ ဂစ္တာၾကိဳး ေျခာက္ေခ်ာင္းက ဘ၀အေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းနားလည္သြားခဲ့တဲ့ေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့အတၱေတြကို ငါ အသည္းအသန္ သယ္ပိုးခဲ့ရတဲ့ေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ အေရာင္ကို ငါသိခဲ့တဲ့ေန႕ကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ခ်စ္သူကို ငါေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ေန႕ကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားက ငါ့ကို သနားခဲ့တဲ့ေန႕ေတြကို
လြမ္းတယ္။
ငါ့ဘာသာငါ လူဆိုတာ လူပါပဲလို႕ သိခဲ့တဲ့ေန႕ကို
လြမ္းတယ္။
အခုေတာ့လည္း
ငါ့ကိုယ္ငါပဲ
လြမ္းေနရျပန္ပါေပါ့။
ATN
No comments:
Post a Comment