မေန႕က အလုပ္ထဲမွာလည္း တေန႕လံုး ေခါင္းကိုက္ေနတာရယ္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့လည္း ညာဖက္ ဇက္ေၾကာ တဖက္တည္း တက္ေနတာရယ္နဲ႕ ကြန္ျပဴတာ ေတာင္ မဖြင့္ႏိုင္ပါဘူး အိပ္ယာထဲမွာ လွဲေနရတာ။ ဇက္ေၾကာမွာ သံေခ်ာင္း တေခ်ာင္း ထိုးထည့္ထားသလိုပဲ ကိုက္ေနတာ။ ဒါနဲ႕ပဲ ေရးလက္စ ျဖစ္ေနတဲ့ သူပုန္ တေယာက္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီ (၈) ကို ဆက္ေရး ဖို႕ဟာ မေရးႏိုင္ဘူး ျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႕ေတာ့ အလုပ္လည္း နားတာနဲ႕ ကြန္ျပဴတာေလး ဖြင့္ျပီး Google Reader က ယူထားတဲ့ Feed ေတြ ဖတ္မိေတ့ာ တူေမာင္မ်ိဳး က သူ႕ရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္ ဆိုတဲ့ပို႕စ္မွာ က်ေနာ့္ကို အကန္ေတာ့ခံတဲ့ စာရင္းထဲ ထည့္ထား တာေတြလို႕ သူ႕အိမ္ေလးဆီ လိုက္သြားျပီး ဆုသြားေပးရပါေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ္ျပန္ျပီး ကိုယ့္ဘေလာ့ ကုိယ္ၾကည့္မိေတာ့ ညီမငယ္ ေခါင္ေခါင္ ကလည္း ဆီပံုးထဲမွာ လာကန္ေတာ့ သြားတာ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ သူ႕ကိုလည္း ဆုေပးလိုက္ရပါေသးတယ္။
ေၾသာ္- ကေလးေတြ ကိုယ့္လာကန္ေတာ့မွ ကိုယ္က ကန္ေတာ့ခံရတဲ့ အသက္အရြယ္တန္း ထဲကို ေရာက္ေနမွန္း ကိုယ့္ဘာသာ ခုမွပဲ သတိရေတာ့တယ္။ အဲဒါနဲ႕တဆက္တည္း ရင္ထဲ မွာလည္း ခံစားခ်က္ေတြ တနင့္တပိုး ျဖစ္လာတာနဲ႕ ေခါင္းကိုက္ ဇက္ေၾကာ တက္ေနတာကို ခဏ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ဒီပို႕စ္ေလးကို ေရးမိပါတယ္။
----------
က်ေနာ္တို႕ အမိဗမာျပည္မွာ သီတင္းကၽြတ္ဆိုရင္ ကေလးေတြ အားလံုးက ေပ်ာ္ၾကတယ္။ အဖိုးအဖြား အမိအဘက အစ ဦးေလး ေဒၚၾကီးေတြပါ မက်န္ ရပ္ကြက္ထဲက သက္ၾကီး ရြယ္အိုေတြ အဆံုး အားလံုးကို သြား ကန္ေတာ့ၾက၊ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံနဲ႕ ျပစ္မွားမိတဲ့ အျပစ္ေတြမွ ခြင့္လႊတ္ဖို႕ရာ ေတာင္းပန္ေလ့ ရွိၾက ပါတယ္။ လူၾကီးေတြ အားလံုးကလည္း ဆုေတြ မ်ိဳးစံု ေပးေပါ့ေလ။ အေတာ့ကို ခ်စ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ျမန္မာ့ လူမႈ အေလ့အထေလးပါ။ လူၾကီးေတြကို ကန္ေတာ့ ျပီးျပီဆိုရင္ လူၾကီးေတြက မုန္႕ဖိုး ျပန္ေပးၾကေလ့ရွိတယ္၊ မုန္႕ေတြလည္း စားရေလ့ရွိတယ္။ အဲေတာ့ သီတင္းကၽြတ္ျပီဆို ကေလးေတြကေတာ့ ေပ်ာ္ေနၾကတာပါပဲ။
က်ေနာ္ လူမွန္း သိကတည္းက အဲလိုေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ အေပ်ာ္ဟာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာ ေနာက္ဆံုးပါပဲ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ့ ေနာက္ႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကစျပီး ခုသီတင္းကၽြတ္ထိ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ တိုင္တိုင္ က်ေနာ့္ မိဘ ၂ ပါးနဲ႕ အဖိုးအဖြားေတြ ဦးၾကီးေတြ ေဒၚၾကီးေတြကို ကိုုယ္တိုင္ကိုယ္က် မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကန္ေတာ့ခြင့္ မရခဲ့ေတာ့လို႕ပါပဲ။ ၁၉၈၈ က စျပီး ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္းမွာ အေ၀းကေနပဲ မွန္းျပီး ကန္ေတာ့ခဲ့ရတာ ခုသီတင္းကၽြတ္ထိ ပါပဲ။ ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ကန္ေတာ့ခြင့္ ရမလဲ ဆိုတာလည္း မသိေသး ပါဘူးေလ။ ဒါမဲ့လည္း ဒီလိုပါပဲေလ အဲလိုမ်ိဳးဘ၀ဟာ က်ေနာ္ တေယာက္တည္းမွ မဟုတ္တာပဲ။ က်ေနာ့္လို ဘ၀တူ ညီေတြ အကိုေတြ အမေတြ ညီမေတြလည္း အမ်ားၾကီးရွိေနတာပါပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ အမိ ဗမာျပည္မွာ ေနာက္ဆံုး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ သီတင္းကၽြတ္ တခုအျပီး ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာတဲ့ အခါက်ေတာ့ က်ေနာ္ကို႕ ကန္ေတာ့တဲ့ ကေလးေတြေတာင္ ရွိေနျပီေကာ။
တခါတခါမွာ ဘ၀ဆိုတာ အိပ္မက္တခုေလလား။ အႏွစ္ ၂၀ ဆိုတာကေရာ လက္ေျဖာက္ တခ်က္ တီးလိုက္သလိုပဲလား။ အဲလိုလည္း မဟုတ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ အႏွစ္ ၂၀ က က်ေနာ္တို႕ ႏွလံုးသားေတြကို အမႈန္႕ျဖစ္ေအာင္ အတင္း ျဖစ္ညွစ္ခ်ေနတယ္။ အမႈန္႕ မျဖစ္သြားေပမယ့္ နာက်င္မႈကို ခံစားၾကရတယ္။ ဒါမယ့္ အသံ မထြက္ဘူး။ ထြက္စရာ အသံေတြ ကုန္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ေလ။ ၁၉၈၈ ရဲ႕ ရွစ္ေလးလံုး လမ္းမေတြေပၚမွာ က်ေနာ္တို႕ အစြမ္းကုန္ ေအာ္ဟစ္ ပစ္ခဲ့ၾကျပီးျပီမို႕လား။
အဲ အႏွစ္ ၂၀ အတြင္းမွာ က်ေနာ့္ အဖိုးေတြ အဖြားေတြ အားလံုး ဆံုးပါးသြားတယ္။ ဦးေလးတခ်ိဳ႕ အေဒၚတခ်ိဳ႕ ဆံုးပါးသြားတယ္။ က်ေနာ့္ ဖခင္ကေတာ့ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနပါေသးတယ္။ အေမကေတာ့ ဒီႏွစ္ တန္ခူးလမွာပဲ ဆံုးပါးခဲ့တာပါ။ ခု စာကို ရိုက္ေနရင္းနဲ႕ ေတာင္ အေမ့ကို သတိတရ ျဖစ္လာတာ က်ေနာ့္ လက္ေတြ တုန္ယင္ျပီး စာေတြကို မ်က္ရည္ေတြ ၾကားမွာ မႈန္မႈန္၀ါး၀ါးပဲ ျမင္ရေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ကို ျပန္ေတြ႕ဖို႕ အေမ အႏွစ္ ၂၀ ေစာင့္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။
---------------
ခုေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အျမဲလို ၾကားေနၾကျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယိုက သီခ်င္းတပုဒ္နဲ႕ အေဖနဲ႕ အေမကို က်ေနာ္ ကန္ေတာ့ လိုက္ပါတယ္။ သီခ်င္းကေလးကေတာ့ အမည္က မိသားစု ကန္ေတာ့ပြဲ လို႕ပဲ မွတ္မိပါတယ္။ ေတးေရးသူနဲ႕ ေတးဆိုသူ အမည္ေတြကိုေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ စာသားေတြလည္း မွတ္မိသေလာက္ေလး ေရးထားတာပါ။ အနည္းငယ္ လြဲေကာင္းလြဲႏိုင္ပါတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမကို သတိရတဲ့ အခါတိုင္း က်ေနာ္ တေယာက္တည္း အသံ မထြက္ပဲနဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ဆိုဆိုျငည္းမိတတ္တဲ့ သီခ်င္းေလးပါ။
မိသားစုကန္ေတာ့ပြဲ
လူလားေျမာက္တဲ့ အရြယ္ကတည္းကေလ.... ေလာကဓံကို.... ရင္ဆိုင္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ပါေပ.... နိမ့္ခ်ည္တခါ... သာခ်ည္တလွည့္ရယ္နဲ႕.... သမုဒယနယ္မွာ.... က်င္လည္ က်က္စားကာ.... မအားလပ္ႏိုင္ရွာေပ.... ေလာကဓမၼတာ.... ေသာကအျဖာျဖာ.... ၾကံဳေတြ႕ရေပ.... ခ်စ္ေသာ ေဖေဖ ..... ခ်စ္ေသာ ေမေမ ..... မေတြ႕တာ ၾကာေလေလ.... ပို၍သတိရေလေလ .... ရင္၌လြယ္ဖြား.... သားသမီးမ်ားက... အတိုးခ် ကန္ေတာ့ပါရေစ.....
ျမင့္မိုရ္ေတာင္ဦး.... ေက်းဇူးဂုဏ္ေတြ.... ဆပ္လို႕ မကုန္ေပ.... သီတာေရ တေပါက္ကေလး.... က်ရံုမွ်နဲ႕.... မိဘတို႕၀မ္း ..... ျငိမ္းစတမ္းေပ..... ဖု၀ါးလက္ႏွစ္လံုး ..... ပုခံုး လက္ႏွစ္သစ္ ..... ၀ါးဖတ္ေတာ္ ကစီႏွစ္နဲ႕ .... လူျဖစ္ေအာင္ေကၽြး..... မွက္၊ ျခင္၊ ယင္ ေဘးမသန္းရေအာင္ ... ပင္ပမ္းၾကီးစြာ.... ေမြးျမဴရေပ .... သည္ေက်းဇူး ဂုဏ္ေတြ .... သည္ေက်းဇူး ဂုဏ္ေတြ .... ရည္ေမွ်ာ္မွန္းလို႕... သား ကန္ေတာ့ပါတယ္ေလ. ... ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ......
ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း.... ကေလး ဘ၀က ..... ေတးဆိုလို႕ ေခ်ာ့ျမွဴပံုေတြ.... မွတ္မိေနေသးေပ.... ခိုျဖဴ ခိုျပာ ခို၀ါနက္ကယ္ .... အဖမ္းခက္လို႕ ..... ဆိုတဲ့ အသံေတြ .... မိတၳီလာ ကန္ေတာ္ေအာက္က .... ဖားကေလးေတြ .... ေကာက္ကာ ေပးဖို႕ ... မွာလိုက္တဲ့... အသံေလးေတြ... သမီးျဖင့္ .... ၾကားေယာင္မိတယ္ေလ......
ေၾသာ......ကဠလတ္ေရၾကည္... သေႏၶတည္ကတည္းက ... ပူ၊ ငံ၊ စပ္၊ ခါး .... ေရွာင္ရွားကာေလ .... မေကာင္းျမစ္တား .... ေကာင္းရာ ညႊန္လတ္ .... ရင္းႏွီး ေပးေ၀းေစ ..... အတတ္ကိုလည္း သင္ေစ... ထိမ္းျမားျခင္း ၀တ္ ငါး အင္ .... ေက်ပြန္ပါေပ...... မေကာင္းေသာ ေမတၱာမ်ိဳးနဲ႕ ..... သားသမီးဆိုးေတြကိုလည္း.... ပစ္ရိုး ထံုးစံ မရွိခဲ့ေပ ..... တို႕ ဘုရား ေသာ္မွ .... ႏို႕ တလံုးဖိုး ေၾက ... အနႏၱဂိုဏ္း၀င္ ....ေက်းဇူးရွင္ မိဘ ႏွစ္ပါးကို..... သားေလ.... ကန္ေတာ့ပါတယ္ေလ......
တအူတံုဆင္း... တို႕ ေမာင္ႏွမ အရင္းေတြ ... ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ ကရုဏာ ထားလို႕ေလ..... ေက်းဇူးရွင္ မိဘ ႏွစ္ပါးရဲ႕ .... ၾသ၀ါဒ စကားေတြ.... မၾကားရတာ ၾကာခဲ့ျပီေလ ..... ခ်စ္ေသာ ေဖေဖ ..... ခ်စ္ေသာ ေမေမ ...... သားတို႕ သမီးတို႕.... လက္ဆယ္ျဖာ ယွက္ကာမိုးလို႕ ..... ရွိခိုးလို႕ ကန္ေတာ့ပါရေစ..... ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ ..... ေက်းဇူးရွင္ ေဖေဖနဲ႕ ေမေမ .......
ဗမာျပည္သား မိတ္ေဆြမ်ား ညီအကို ေမာင္ႏွမမ်ား အားလံုး မိဘ ညီအကိုေမာင္ႏွမ ေဆြမ်ိဳး မိတ္သဂၤဟေတြနဲ႕ ကင္းေ၀းကြာျခားရေသာ ဒုကၡမွ လြတ္ကင္းႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
(ေအာင္သာငယ္)
18 comments:
ပို႔စ္ေလး ဖတ္ၿပီး စိတ္မေကာင္းဘူး အကုိေရ..။
အကုိ႔လိုပါပဲ။
ဒီသီတင္းကၽြတ္မွာ အကန္ေတာ႔ခ်င္ဆုံး မိဘ ႏွစ္ပါး မရွိေတာ႔တာ စိတ္ထဲကပဲ သူတို႔ေက်းဇူး ရည္စူး ကန္ေတာ႔လိုက္ပါတယ္။
ကိုယ္႔တိုင္းျပည္ကို ေက်းဇူးျပဳဖူး၊ ျပဳဆဲ ပုဂိၢဳလ္ေတြကိုလဲ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ကန္ေတာ႔ခြင္႔ရခ်င္ပါေသးတယ္။
အခုေတာ႔ စိတ္ထဲကပဲ ရုိက်ိဳး စြာနဲ႔ ကန္ေတာ႔ လိုက္ရပါတယ္။ ဘယ္ေတာ႔မ်ားမွ.. ဒီအခြင္႔အေရး ၾကံဳပါ႔မလဲ..
အန္ကယ္ေရ့ ဇတ္ေၾကာတက္တာေပ်ာက္ျပီလား သတင္းကြ်တ္မွာ မိသားစုနဲ့ ေပ်ာ္ပါေစေနာ္ ။ ဒီပို ့စ္ေလးဖတ္ျပီး စိတ္မေကာင္းဘူးဗ်ာ အခ်ိန္ေတြက ကုန္ျမန္လိုက္တာ အနီေရာင္/အနက္ေရာင္ ထူထူနဲ ့စာသားေတြဖတ္ျပီး ရင္ထဲမေကာင္းဘူး ။
ေဟာ- သီခ်င္းဆိုျပန္ျပီ။ ဒီတပုဒ္ ေတာ့..ရ သလိုလို နဲ႕ သိပ္မရ ဘူး။ း) ဟသၤတ ထြန္းရင္ ထင္တယ္။
မိသားစု တိုင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ ရႊင္ အပူအပင္ ကင္းကင္း ျပန္လည္ ေတြ႕ဆံု လည္ပတ္ နိုင္ မဲ့ ..အထြန္းပ ဆံုး သီတင္းကၽြတ္ တခု ကို အျမန္ဆံုး ေရာက္ပါေစ။
ၾကံဳလို႕.. တခါတည္း ကန္ေတာ့သြားပါတယ္။ း) တရက္ တမနက္ ၾကီး လည္း..ကန္ေတာ့ ရတယ္ ဆိုလို႕ပါ။ ဆုမေပး တတ္ ရင္လည္း.. ရပါတယ္။
အစ္ကို႔ ပို႔စ္ေလးဖတ္ျပီး အေမ့ကိုလြမ္းလို႔ ....။ ထိတယ္ အစ္ကိုေရ
ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔ ထပ္တူထပ္မွွ်ခံစားသြားတယ္
ရင္ကို တိုက္ရုိက္ ထိတယ္...
ခုဖတ္ေနရင္းနဲ႕ ... အျမင္အာရုဏ္ေတြ
ေ၀၀ါးေနတယ္...
အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳး ေၾကာင့္
ကန္ေတာ့ခြင့္ မရွိႏုိင္ေတာ့တဲ့ သူေတြ..
ကန္ေတာ့ခြင့္ မရွိႏိုင္ေသးသူေတြ ရဲ႕
ႏွလုံးသားကို သိမ္းၾကံဳးယူႏုိင္တဲ႕ အေရးအသားေလးပါ..
....
တစ္ခုပဲ .... ဆရာလုပ္ တာေတာ့မဟုတ္ပါ ..
သီတာေရ တေပါက္ကေလး.... က်ရံုမွ်နဲ႕.... မိဘတို႕၀မ္း ..... မျငိမ္းခ်မ္းေပ....
မဟုတ္ပါဘူး.....ျငိမ္းစတမ္းေပ လို႕ ထင္ပါတယ္....
ငွက္ ျခင္ ယင္ မဟုတ္ပါဘူး..
မွက္ ျခင္ ယင္ ပါ... (မွက္ ဆို တာ ေသြးစုပ္ တတ္တဲ႕ ယင္ေကာင္ၾကီး တစ္မ်ိဳးပါ) ....
.......................
ကိုေအာင္ေရ....
မိသားစု ကန္ေတာ့ပြဲကို လာဖတ္ျပီး ရင္နဲ ့ခံစားသြားတယ္ဗ်ာ....
က်ေနာ္ကေတာ့ မိဘေတြကို အေ၀းကဘဲ ကန္ေတာ့ရပါတယ္....။
လူကိုယ္တိုင္သြားေတြ ့နိုင္တုန္းကလည္း
ကန္ေတာ့ခြင့္မရပါဘူး။
က်ေနာ္တို ့က ဘာသာေရးစည္းျခားေနတာကိုး...။
က်ေနာ့္ ကေလးေတြဆို က်ေနာ္ပိုသနားစိတ္ျဖစ္မိပါတယ္...
သီတင္းကၽြတ္ရင္ အဘိုးအဘြား ေတြကို လိုက္ကန္ေတာ့ၾကေတာ့...တစ္ဘက္မိဘဘဲရွိတာကိုး( ဒါေတာင္ အဘိုးက ဆံုးသြားလို ့သူတို ့အဘြား ဘဲကန္ေတာ့ရတာေလ) ဇနီးရဲ ့အေမပါ...
သမီးငယ္က က်ေနာ့္ကိုေမးတာဗ်....သမီးတို ့အေဖ့
မိဘေတြကိုကန္ေတာ့ခ်င္တာ..
သမီးတို ့က အမ်ိဳးမရွိဘူးလားတဲ ့...။
ဒါပါဘဲ ကိုေအာင္ေရ....
ကိုေအာင္တို ့မိသားစုေလး ခ်မ္းေျမံပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္...။
အစ္ကိုေရ မေန႕က ဒီကလူၾကီးေတြကိုပဲသြားကန္ေတာ့ျဖစ္တယ္။ ကန္ေတာ့ရင္းေခါင္းျပန္ေမာ့ေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက ေ၀လာျပန္ေရာ။ နီေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕ ရွက္ရွက္နဲ႕ျပန္ခဲ့ရတယ္။ ေတာကေန ရန္ကုန္ခဏေရာက္ေနတဲ့အေမ့ကို ဖံုးထဲကပဲကန္ေတာ့ျဖစ္တယ္။ အေဖ့ဆီကို ဖံုးဆက္လို႕မရေသးဘူး။ သီခ်င္းေလးကိုၾကားရင္ တကယ့္ကို ငိုခ်င္လာမိတယ္။ မိသားစုေတြ စုစုေ၀းေ၀းဆိုသိပ္ေကာင္းမွာေနာ္....
ဘေလာ့သက္ၾကီးပူေဇာ္ပြဲကန္ေတာ့ခံ ဘၾကီးေအာင္ကို လာေရာက္ကန္ေတာ့သြားပါတယ္။
ဘၾကီးေအာင္ tag ထားတာေရးပါ့မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔ပထမဆံုးေတြေတာ့ ပို႔စ္ေတြထဲမွာ ပါျပီးပါျပီ။
ေမတၱာျဖင့္
အစ္ကိုေရ အစ္ကို႕အေဖကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ကေတာ့ရမယ့္အခ်ိန္ အျမန္ေရာက္ဖို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္ အစ္ကို႕အေမအတြက္လည္း ထပ္တူ ၀မ္းနည္းေၾကာင္းေျပာပါရေစ
လာကန္ေတာ့ သြားတယ္ အစ္ကို။
ေနာက္ႏွစ္က်ရင္ေတာ့ တစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ပဲ ႏွစ္ေယာက္ လာကန္ေတာ့ ႏုိင္ေအာင္ ဆုေပးဦး အစ္ကို။
ကိုေအာင္သာငယ္.. ဖတ္ရတာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး... ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လည္း အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သီတင္းကၽြတ္မွာ မိသားစု မဆံုျဖစ္တာ ရွစ္ႏွစ္ ရွိေနၿပီ... အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ တစ္ခုထဲပါပဲေလ...
သီတင္းကၽြတ္.. ၿပီးေတာ့ တန္ေဆာင္မုန္း တန္ေဆာင္တိုင္.. ဆီမီးေတြကၿမိဳင္.. က်ေနာ္တို႔အမိေျမမွာေတာ့ ပြင့္လင္းရာသီေရာက္ခဲ့ၿပီ..
သီတင္းကၽြတ္လမွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ အစ္ကို..။
မိုးခ်ိဳသင္း - တို႕ေတြအားလံုးက ရင္ဘတ္တူတာကိုး ညီမေရ။ တေန႕ေန႕ေပါ့ကြယ္။
တူေမာင္မ်ိဳး - ဘ၀ဆိုတာ ဒီလိုပါပဲေလ။
မေက - က်ေနာ္လည္း ဟသၤာတထြန္းရင္လို႕ ထင္ရဲ႕။
အခုလို ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးေၾကာင့္ ဘ၀တသက္တာလံုး ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာ သုခရပါေစ။
ေဘးအႏၱရာယ္အေပါင္းမွ လြတ္ကင္းပါေစ။
အနာေရာဂါဘယမ်ားအားလံုးမွ ကင္းေ၀းပါေစ။
စိန္ေရႊရတနာ သားသမီးရတနာ စတဲ့ ရတနာမ်ား ေပါမ်ားၾကြယ္၀ပါေစ။
စိတ္သြား ကိုယ္ပါ လိုရာဆႏၵအားလံုး ျပည့္စံုပါေစ-ဗ်ား။
တူးတူးသာ၊ ရွင္မင္းညိဳ- ရင္ဘတ္ခ်င္းတူေတာ့လည္း ထိရွတဲ့အနာေလးေတြလည္း တူတတ္တယ္ထင္ပါ့။
မမ - ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အမွားေတြ ေထာက္ျပေပးတဲ့အတြက္ ခု ျပင္လိုက္ပါျပီ။
သစ္နက္ဆူး - ကိုသစ္ေရ ဘ၀ေတြကလည္း အမ်ိဳးစံုပါပဲေနာ္။ ဆုေတာင္းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါဗ်ာ။
ရြာသားေလး-၀ိုင္တီယူ - ခံစားခ်က္ေတြက အတူတူပါပဲ ညီေရ႕။
ေတာင္ငူသား - တူေမာင္ေရ႕ ခုလို ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ ကိုယ္စိတ္ ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ။ ေရာက္ေလရာမွာ ေဘးမသီရန္မခတဲ့ကိုယ္ ျဖစ္ပါေစ။ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အရာရာ ျပည့္စံုၾကြယ္၀တဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ-လို႕ အဘေအာင္ ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္ေနာ။
ကိုမ်ိဳး၀င္းေဇာ္ - ဆုေတာင္းေပးတဲံအတြက္ ေက်းဇူးပါ ညီေရ႕။
ေကာင္းကင္ကို - ညီေရ႕ အခုလို လာကန္ေတာ့တဲ့အတြက္ ကိုယ့္ညီ ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနေသာ အရာမွန္သမွ် အျပည့္အ၀ ေအာင္ျမင္ပါေစ။ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ က်န္းမာ ခ်မ္းသာပါေစ။ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး စိတ္ဆႏၵရွိသမွ် လိုတရပါေစ။ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ အေခ်ာအလွေလးနဲ႕ ႏွစ္ကိုယ္တူတိုင္းျပည္တခု အျမန္ထူေထာင္ႏိုင္ပါေစ။ ေနာင္ႏွစ္ခါမွာလည္း ႏွစ္ေယာက္အတူ လက္တြဲျပီး လာကန္ေတာ့ ႏိုင္ပါေစ-ဗ်ား။
ပီတိ - အားလံုးက ဘ၀တူေတြခ်ည္းပါပဲ ညီေရ႕...
ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ - ဆုေတာင္းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးညီေရ႕....
အင္း.... အစ္ကို႕လို အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ မေ၀းခဲ့ရဖူးေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္တို႕လည္း ဘာလို လိုနဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးရဲ႕ ေျခဖမိုးကို ဦးတိုက္ၿပီး မကန္ေတာ့ရတာ အသက္ ၁၇ ႏွစ္ကတည္းက အခုထိဆိုေတာ့ ၇ ႏွစ္ေက်ာ္ ၈ ႏွစ္ထဲေတာ့ ေရာက္ေနၿပီ အစ္ကိုေရ....။
black dream - ဘ၀ေတြကေတာ့ ေနရာေတြသာကြဲသြား လူေတြသာ ကြဲသြား အားလံုးက အတူတူခ်ည္း ညီေရ႕...
ေခါင္းေတြကိုက္ေနတာ ေသြးတိုးတာၿဖစ္ေနအုန္းမယ္။
စမ္းႀကည့္လိုက္ပါအုန္း အစ္ကို။
Post a Comment