Aug 6, 2009

ကဗ်ာဆရာရဲ႕ပန္းပြင့္ေတြ









ကဗ်ာဆိုတာ
နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ ကဗ်ာဆရာ
သူ႕လမ္းတေလွ်ာက္မွာ က်ဲခ်ဖံုးလႊမ္းခဲ့တဲ့
အျမဲစိမ္းလန္းေနမယ့္
ပန္းပြင့္ကေလးေတြပါ...
တခါခါလည္း
ေ၀ဒနာလို႕ ေခၚႏိုင္မယ္...
တခါတခါလည္း
သိဂၤါရေတြပါ...
တခါတခါေတာ့လည္း
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြသက္သက္...
တခါတခါမွာလည္း
ေၾကျငာခ်က္ေတြ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္...
တကယ္မွာေတာ့
ကဗ်ာဆိုတာ
အနက္ရိႈင္းဆံုးတြင္းနက္ထဲက
ခုန္ထြက္လာတဲ့
ကြဲအက္ေၾကမြ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အပိုင္းအစေလးေတြသာ ျဖစ္တယ္။

ATN

7 comments:

အိုင္လြယ္ပန္ said...

ကဗ်ာဆိုတာ
အနက္ရိႈင္းဆံုးတြင္းနက္ထဲက
ခုန္ထြက္လာတဲ့
ကြဲအက္ေၾကမြ
ႏွလံုးသားရဲ႕ အပိုင္းအစေလးေတြသာ ျဖစ္တယ္။

:) :) :)
ေကာင္းေသာေန႔ပါအစ္ကိုေရ :)

Moe Cho Thinn said...

ေကရဲ႔ အေမးကို အကိုက ကဗ်ာနဲ႔ ေျဖေတာ႔တာကိုး။

Anonymous said...

ဒီကဗ်ာတပုဒ္လုံး ႏွစ္သက္ပါရဲ႕
နာမက်န္း.. ဆိုတဲ့ တလုံးက လြဲလို႕

ခင္မင္စြာျဖင့္
(mama)

လင္းဒီပ said...

မေကရဲ႕ ေမးခြန္းကို ေျဖထားတာလို႕ ခံစားမိပါတယ္အစ္ကို..။

kay said...

ကိုေအာင္သာငယ္ရဲ႕ အေျဖကိုေရာ..ကိုလြမ္းဏီ ရဲ႕ ဥပေမယ ေလးေတြကိုေရာ..ဖတ္ျပီးတဲ့အခါ..ကဗ်ာဆိုတာ..တကယ္ကို ကဗ်ာဆန္တာပါလား ။
( ၀န္ခံခ်က္- ကဗ်ာေကာင္းေလးေတြ..ဒီတေလာ အမ်ားၾကီး ဖတ္ျဖစ္ရလို႕.. ထြက္ေပၚလာတဲ့..ေမးခြန္းမဟုတ္တဲ့..အေတြး တခုအတြက္ အေျဖမဟုတ္တဲ့..ကဗ်ာတပုဒ္ ထုတ္ေပးတာ..ေက်းဇူးတင္ပါတယ္) း)

Anonymous said...

အၿမဲတမ္းေတာ႔ ေ၀ဒနာ
အၿမဲတမ္းေတာ႔ သိဂၤါရ
အၿမဲတမ္းေတာ႔ ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ
အၿမဲတမ္းေတာ႔ ေၾကၿငာခ်က္
ေတြခ်ည္း ၿဖစ္မေနႏိုင္တဲ႔ ႏွလံုးသားရဲ ႔ အပိုင္းအစေတြ

အၿမဲတမ္းစိမ္းလန္းႏိုင္ပါေစ....

mie nge

မယ္႔ကိုး said...

မေကရဲ ့အေမးေလးကို လွလွပပေလး ဖြဲ ့ေျဖထားတာ သေဘာက်မိပါတယ္။