အေ၀းဆံုး သြားမယ္...
အဲသည္လိုေျပာျပီး
လမ္းတကာ တေလွ်ာက္မွာ
ကင္းေျခမ်ား ေျခေထာက္ေတြ
ငါ လိုက္ေကာက္ခဲ့ ...
စိတ္ေနာက္ ကိုယ္ပါ...
အရုပ္ဆိုးေနတဲ့
ခ်ဳပ္ရိုးေတြနဲ႕ ေကာင္းကင္ၾကီး
သက္တန္႕တစီးနဲ႔
ငါ့ကို ျပန္ျပီး မဲ့ျပ...
လမ္းကို ဖဲ့ဖဲ့စားသြားတဲ့ ၾကမၼာ
အိုနာကန္းက်ိဳးွ
ခ်ဳပ္ရိုးေပ်ာက္ အနာ
မျမင္ရတဲ့ အမာရြတ္ လွလွ
ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ဖူးတာေတာင္
ေမ့ခဲ့ေပါ့ ...
အခုေတာ့
လမ္းေတြေနာက္
လိုက္ မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ပင္လယ္ဆီပဲ ငါ သြားမယ္...
ပင္လယ္မွာ လမ္း မရွိဘူး...
ပင္လယ္မွာ ကမ္းပဲ ရွိတယ္...
ပင္လယ္မွာ လမ္း မလိုဘူး...
ပင္လယ္မွာ လမ္း မေပ်ာက္ဘူး...
တဖက္ကမ္းေရာက္ေအာင္
ရြက္လႊင့္ရံု... ...
သည္လိုနဲ႕ပဲ
ပင္လယ္ကို ငါ ခ်စ္ခဲ့တယ္
နင့္နင့္သည္းသည္း...
ပင္လယ္ေရ႕...
ငါ့ကို ၾကိဳပါ...
ATN
8 comments:
Nice poem.
Wish you for having Happy days in your life.
I feel something for some young people in last 20 years ago.
Anyway, don't give up.
Regards
(mama)
ပင္လယ္မွာ လမ္းမရွိ လမ္းမေပ်ာက္ေပမယ့္ အဲဒီကမ္းကို ေရာက္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ေနာ္။
ကဗ်ာေလးေကာင္းပါတယ္။
ပင္လယ္ရဲ႕ တဖက္မွာ ဘာရွိမလဲ ..
ေရာက္ေအာင္သြားၾကည့္ဖို႔ေတာ့ လိုမယ္ ..
(ေရႊဝါျပည္ကို လင့္ခ္ခ်ိတ္ထားတာ ေက်းဇူးပါပဲ။)
မျမင္ရတဲ့ အမာရြတ္ လွလွ
ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ဖူးတာေတာင္
ေမ့ခဲ့ေပါ့ ...။ အဲဒါေလး ဖတ္ရေတာ့ ကိုယ့္ကိုကုိယ္ စိတ္ေပါက္သြားတယ္။ အမာရြတ္ေတြက လွပေနေတာ့ ခ်ဳပ္ရုိးခ်ဳပ္သား မသိသာေတာ့ ဒဏ္ရာကိုလဲ ေမ့ေတာင္ေမ့ေနတာ။ တကယ္ဆုိဗ်ာ။။။
လမ္းကို ဖဲ့ဖဲ့စားသြားတဲ့ ၾကမၼာ
အိုနာကန္းက်ိဳးွ
ခ်ဳပ္ရိုးေပ်ာက္ အနာ
မျမင္ရတဲ့ အမာရြတ္ လွလွ
ဒဏ္ရာေတြရခဲ့ဖူးတာေတာင္
ေမ့ခဲ့ေပါ့ ...
ကဗ်ာေလးႀကိဳက္လိုက္တာ။
အခုေတာ့
လမ္းေတြေနာက္
လိုက္ မေလွ်ာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ပင္လယ္ဆီပဲ ငါ သြားမယ္...
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပင္လယ္ဆီအေရာက္သြားခ်င္စိတ္ေပၚလာတယ္။
ပင္လယ္ထဲ လမ္းမွားရင္ သြားခ်င္ရာကို မေရာက္ ထြက္ခဲ့တဲ့ေနရာ ၿပန္ေရာက္တတ္တယ္ အကိုရ။
မအယ္
လမ္းေတြက ေကြ႕ေကာက္တယ္။ ပင္လယ္က နက္႐ိႈင္းတယ္။ အကိုကေတာ့ ပင္လယ္ေရြးလိုက္ၿပီလားဗ်။ :)
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘယ္ေပၚမွာမွန္းကို ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ မသိေသးဘူး
ဟုတ္ပါတယ္ ကိုေအာင္သာငယ္ေရ..
လမ္းမေျပာက္ဘူး ဆိုေပမယ့္
ကမ္းေရာက္ဖို႔ကလည္း.. အေတာ္ေလးကို ေလွာ္ခတ္ရအံုးမွာေပါ့.. ေလွာ္ရင္ေလွာ္ရင္.. ေမာပန္းလာလို႔ အားေလွ်ာ့လို႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ..
ခံစားတတ္သလို ခံစားသြားပါတယ္..
ခင္မင္စြာျဖင့္
စည္သူ။
Post a Comment